Architectonische blokhut in de Noorse sneeuw

‘De langwerpige vorm is het resultaat van de wens om het meeste uit het fantastische uitzicht te halen en de ruimte optimaal te benutten,’ vertelt architect Ådne Trodahl.

‘Door de hut flink wat lengte te geven, kun je onder andere de slaap-kamer helemaal afscheiden van de zone waar je overdag het meest verblijft. Dat is moeilijker te bereiken met hetzelfde aantal vierkante meters in een meer vierkante vorm.’

De verhoudingen doen denken aan die van een schip, en ook aan de binnenkant is het maritieme gevoel niet ver weg.

‘De hut is bedacht en ontworpen als een boot. Je hebt een functionele wand met schappen en bergruimte, en er zijn kleine kajuiten, met de hoofdruimte als basis,’ legt Trodahl uit.

In principe zijn er geen afgesloten kamers, doordat alle zones aan elkaar zijn gekoppeld, maar als daar wel behoefte aan is kunnen ze worden afgesloten met een van de in totaal vier schuifdeuren.

‘Met behulp van de schuifdeuren kun je vijf kamers maken die als één geheel kunnen fungeren. Zo wordt alles de hele tijd gebruikt. Als de schuifdeur tussen de woonkeuken en de overige ruimtes openstaat, ervaar je het huis over de gehele lengte. Het geeft echt iets extra’s om helemaal naar de andere kant te kunnen kijken,’ aldus de architect.

Hoewel de hut smal is, doet hij niet krap aan. De grote, kozijnloze ramen vangen voortdurend je blik, met hun uitzicht op scheefstaande berken en, al naargelang het seizoen, bruisende watervallen of kalme, besneeuwde bergen. We bevinden ons in een beschermd natuurgebied, waar de wilde natuur voorrang heeft. Daarom staan de hutten ver uit elkaar en zijn er geen wegen. Je komt hier in de zomer met een boot of op bergschoenen, en in de winter met een sneeuwscooter of op ski’s.

Vanaf het langlaufspoor ziet de hut er strak en minimalistisch uit, maar van dichtbij zie je de onregelmatige vorm van de gevel, waarvan de planken over de muren lijken te golven.

‘Dit is de natuurlijke hulpbron van Noorwegen zelf, die net zoals in de 17e eeuw is ingezet. Je gebruikt de hele boomstam, zelfs van de schors zijn resten te zien. De methode is misschien niet heel verfijnd, maar zorgt wel voor een eerlijke, natuurlijke speelsheid op de gevel, doordat elke plank weer anders is,’ zegt Trodahl.

Voor de architect draaide dit project niet in de laatste plaats om materialen. De hele hut moest worden opgetrokken uit dennenhout, van het dak en de bekleding tot het interieur. Er is niet geprobeerd om de structuur van het hout te verzachten met lak of beits, en over het algemeen is het kleuren- en materialenpalet in het hele huis naturel.

De speciaal gemaakte kussens op de banken, die in de wanden zijn geïntegreerd, zijn overtrokken met grijze wol, en de rustieke leistenen vloer van de entree is roestkleurig. Het meest kleurrijke element is het onvermijdelijke wandkleed met zijn rode en oranje tinten, geweven door oma. Zo wordt de dominantie van het dennenhout ondersteund zonder dat het huis eentonig of saai aandoet, aldus de architect.

‘Het is leuk om te zien hoeveel verschillende uitstralingen je kunt bereiken met hetzelfde basismateriaal. Je kunt het hout op zoveel manieren gebruiken: van plafondbalken tot vloerplanken en multiplex platen die schappen en zitplaatsen vormen. Zo ontstaat er een woning die alle aspecten van een den laat zien,’ zegt Trodahl. ◆