Dit betonnen huis torent boven de naburige huizen uit en geeft het gezin een panoramisch uitzicht op de stad.
Af‘Het perceel loopt heel schuin af, en we wilden dat gebruiken voor het bovenste niveau, waar je uitkijkt op de stad en de natuur. Het huis is zo ontworpen dat elke verdieping een ander deel van de grond gebruikt. Beton was als materiaal het meest geschikt voor zo’n constructie,’ legt Ådne uit.
Ådne Trodahl is eigenaar van architectenbureau Trodahl Arkitekter. Bij dit project was hij zowel aannemer als architect tegelijk.
De betonnen structuur steekt uit de heuvel omhoog, waardoor er op de begane grond een overdekte ruimte ontstaat. De onderste verdieping is 60 vierkante meter, de middelste 90 en de bovenste 80. Het huis is gebouwd in een bestaande woonwijk in Sandnes in Noorwegen.
‘We vonden het belangrijk om ons aan te passen aan de uitstraling van deze villawijk met zijn weelderige tuinen. Daarom hebben we gekozen voor een stalen dak en een slanke vorm, die het groen de ruimte geeft.
In het woongedeelte liggen er drie zones achter elkaar: de keuken met het kookeiland, de eethoek en de woonkamer. Via de glazen pui aan de westkant kom je in de tuin.
‘De voorgevel is het gezicht naar de wereld,’ zegt Ådne.
In dat geval kun je de benedenverdieping zien als de hals en vormt de tussenverdieping de kaak, die boven de parkeerplaats zweeft. De versprongen verdiepingen dragen bij aan het cutting edge karakter van de woning, die een middelvinger lijkt op te steken tegen de zwaartekracht. Maar het gaat er niet om om te imponeren of te verbazen. Ook in dit opzicht is het ontwerp een reactie op het smalle, steile perceel.
Dankzij het panoramaraam hoog in de voorgevel kijk je vanuit de woonkamer ver naar het oosten. De andere ramen kijken uit op de mooie tuinen in de buurt, en op die van de bewoners zelf.
De antraciet keuken is gemaakt door Egersund Møbelsnekkeri en is een tint donkerder dan het beton.
De keuken bevindt zich aan de westzijde van het huis. Je hebt er toegang tot de tuin, ook al ben je op de bovenste verdieping.
‘Alles is met elkaar verbonden. De elektriciteitsleidingen en de vloerverwarming zijn direct in het beton geïntegreerd. Daardoor was er een slankere constructie mogelijk,’ legt de architect uit.
Het keukenblok, de wand en de vloer hebben elk een andere tint grijs. Verder staat het huis juist in het teken van sterke contrasten tussen licht en schaduw, hard en zacht, warm en koud. De mondgeblazen glazen komen uit de serie Aiguafreda die is ontworpen door Max Enrich.
De entree zit op de tussenverdieping, waar je ook een kinderkamer, logeerkamer, tv-kamer en badkamer vindt. De linkerwand is bekleed met houten panelen om visuele warmte toe te voegen. De trap leidt naar het woongedeelte en het uitzicht.
Het beton kenmerkt het hele huis. Ook vanbinnen. Als tegenwicht is er in het woongedeelte op de bovenste verdieping gekozen voor een houten vloer. De grenen planken zijn rechtstreeks op het beton gelijmd. Op de verdieping eronder, met de slaapkamers en de entree, zijn enkele wanden bekleed met panelen van noestvrij grenen.
De badkamer is spaarzaam ingericht, met vierkante witte tegels op alle oppervlakken. Het hoge raam laat licht door, terwijl je niet naar binnen of buiten kunt kijken.
Het plafond onder het schuine dak kán niet eens verbouwd worden. De zelfdragende staalplaten worden doorgaans niet in woningen gebruikt, maar eerder in winkelcentra, magazijnen en sporthallen, waar het dak een grote afstand overspant en de kosten laag moeten blijven. De platen zijn geperforeerd voor een geluiddempend effect en dragen zo bij aan de akoestiek in een ruimte met veel harde oppervlakken. Boven de keuken bevindt zich een entresol waar je via een ladder kunt komen.
Het huis heeft een ruwe esthetiek, maar in de slaapkamer is het plafond met hout bekleed voor een iets warmer gevoel.
‘Daardoor voelt het huis veel groter aan. Je wordt verrast als je boven komt en die extra ruimte ervaart,’ zegt Ådne.
‘Ervaren’ is het sleutelwoord, want de zone is relatief smal. Als je er grote hangbanken neerzet, zou het algauw krap aandoen.
‘Er is hooguit ruimte voor een bank en een paar stoelen, maar toch voelt het ruim aan!’
