Marike Andeweg gaat van badkamerdesign naar kunst: 'Nu gewoon even zijn'

Hoe en waarom ben je begonnen met het maken van kunst?

• Door mijn jarenlange ervaring als productontwerper en ondernemer en door mijn liefde voor merken ben ik altijd bezig geweest met creëren in de breedste zin van het woord. Totdat ik vlak voor mijn 40e verjaardag een goedaardige hersenbloeding kreeg. Dat was life-changing.

• In de jaren die volgden, moest ik het vertrouwen in mijn lijf herwinnen, en daarbij groeide mijn nieuwsgierigheid naar of ik iets met mijn handen zou kunnen maken. Mijn ‘filters’ zijn nog steeds wat beschadigd, waardoor ik sneller behoefte heb aan rust en zo min mogelijk achter de computer wil zitten. Gedreven door mijn eigen nieuwsgierigheid ben ik op een avond begonnen met snijden en vouwen, wat tot mijn eerste werken heeft geleid: Rhythm.

• Ik denk dat de werken die ik nu maak, uitingen zijn van mijn behoefte aan rust. Ik zoek altijd structuur en samenhang. En als die samenhang er is, kan ik bijvoorbeeld toch felle, sprekende kleuren toepassen. Want alleen met wit en beigetinten werken om overprikkeling te voorkomen, zou ik een gemis vinden. Het werken met mijn handen geeft mij voldoening. Het is extra fijn als het resultaat een rustpunt voor anderen wordt om ook even bij stil te staan. ‘Gewoon even zijn’ is door alles wat er is gebeurd mijn leitmotiv geworden.’

Hoe ga je te werk bij het maken van een nieuw object/werk? Welke uitdagingen kom je tegen?

• Een nieuw, vrij werk begint vanuit mijn eigen behoefte tot maken. De ene keer met een duidelijk beeld voor ogen, de andere keer om bijvoorbeeld een materiaal te leren kennen. De uitdaging is elke keer anders. Bij het ontwikkelen van mijn meest recente werk, Tulle Glass, lag er een technische uitdaging bij de lagen tule. Een element dat is opgebouwd uit spiegel, tule en glas, wat echt een enorm precisiewerk is, gaat in een vacuüm zak de oven in, waarbij het nooit 100% gegarandeerd is dat het werk er goed uit komt.

Wat vind je belangrijk bij het maken van een ontwerp?

• Dat een ontwerp iets eigens heeft. Dat hoeft geen revolutionaire ontwikkeling te zijn, maar zit hem vaak juist in een ogenschijnlijk klein detail. Een kleurschakering of een afronding bijvoorbeeld. Maar het mag voor mij ook niet-tastbaar zijn, zoals de samenloop van omstandigheden, waardoor een product tot stand is gekomen. In het Engels is daar zo’n prachtig woord voor: serendipity.’

Waar haal je je inspiratie vandaan?

• In de basis begint het voor mij met ontspannen zijn en me energiek voelen. Voor mij is inspiratie direct gelinkt aan mijn ‘welzijn’. Als dat er is, kan inspiratie zich aandienen in het kleine en fijne. Dan kan ineens mijn oog op iets vallen, waardoor mijn gedachten ermee aan de slag gaan, als een soort sneeuwbal. Dan bouwen de ideeën zich op. Een toegankelijke vorm van inspiratie voor mij is de mode- en filmwereld. Het verlangen en de identificatie die daar worden gecreëerd, vind ik fascinerend. Vanuit mijn belevingen probeer ik een soort logica of structuur te ontdekken.

Houd je je bezig met trends en nieuwe ontwikkelingen?

• Trends bieden zich doorlopend aan. Fiets maar door Amsterdam of open Instagram. Je ontkomt er niet aan. Maar bij het maken van mijn kunst ben ik er niet bewust mee bezig. Het is teveel en dat maakt me onrustig. Ik vind het overigens wel heel interessant om de internationale trendwatchers in de gaten te houden, omdat deze groep professionals zoveel verder kijkt dan alleen kleur, materiaal en afwerking. Zij kijken naar wat er op macroniveau mondiaal speelt en vertalen dat weer terug tot in de kleinste details. Ik kan daarvan onder de indruk zijn, maar uiteindelijk ben ik toch het gelukkigste als ik een papieren Rhythm heb gevouwen en gelijmd en er langzaam een nieuw werk ontstaat.

Ben je nu nog met iets nieuws bezig?

• Ik heb een berg schetsen liggen waar ik graag de uitdaging mee aan wil gaan. Heel concreet ben ik me aan het focussen op de oplichtende gradiëntrand die als cadeautje is ontstaan bij mijn Tulle Glass-serie. Ik word iedere keer zo blij als ik daar naar kijk, dat ik aan het onderzoeken ben hoe ik van dit specifieke detail het uitgangspunt kan maken in een volgend werk. En misschien wordt dat werk dan wel een installatie waar je omheen kunt lopen voor de maximale beleving.

Wat zijn je dromen/plannen voor de toekomst?

• Ik zou het geweldig vinden als mijn werken te zien zijn op een bijzondere locatie. Dit zie ik voor me als een plek waar meerdere zintuigen worden geprikkeld, waar je nog een keer naar terugkomt om van de werken te genieten en waaraan je nog lang terug zult denken met een glimlach op je gezicht. Maar heel concreet: mijn nieuwe Tulle Glass-serie is in april gepresenteerd bij Isola tijdens de Milan Design Week, en ik hoor binnenkort of mijn werk geselecteerd is voor het Lake Como Design Festival dit najaar. Ik probeer bij mijn plannen wel voldoende ruimte te laten voor onverwachte mogelijkheden!

Bekijk het werk van Marike via www.marikeandeweg.com