Meestal is het probleem van appartementen dat er te weinig kamers zijn. Maar Helen Hilario Jønsson had er juist te veel sinds haar kinderen uit huis zijn.
Gezien haar mooie, ruime appartement van 185 m2 op een van de meest gewilde plekken van Kopenhagen had ze geen zin om te verhuizen. Ze zou nooit meer een vergelijkbaar appartement vinden, en daarbij wilde ze niet weg uit het huis waar haar kinderen zijn opgegroeid. Maar zeven kamers was wat al te veel van het goede voor Helens huidige leven.
"Het appartement voldeed gewoon niet meer, doordat de ruimtes niet meer dezelfde functie hadden als toen de kinderen nog thuis woonden. Sommige kamers gebruikte ik alleen om er fietsen en speelgoed op te slaan," vertelt ze.
TIPS VAN DE ARCHITECT
Gangen zijn vaak verspilde ruimte. Betrek daarom de gang bij een andere kamer, die ook als doorgangsruimte kan dienen. Zo haal je meer uit je vierkante meters. Met de juiste indeling en doordachte looplijnen voelen de ruimtes groter aan. Denk er daarom goed over na waar je de deuren plaatst. Licht is belangrijk. Dode hoeken zonder licht blijven vaak onbenut. Zorg daarom overal voor voldoende daglicht, en probeer waar mogelijk het licht van meerdere kanten te laten binnenvallen. Dat vergroot bovendien het gevoel van ruimtelijkheid.
De gang is bij de keuken getrokken en er zijn twee glazen deuren en een raam naar het balkon. Daardoor heeft de ruimte geen donkere hoekjes meer. Om ervoor te zorgen dat je de entree nog enigszins kunt afsluiten zonder dat het te donker wordt, is er voor een deur met glas gekozen, die aansluit bij de kast.
Tegelijkertijd kreeg Helen de mogelijkheid om een groot balkon te maken aan de binnenplaats. Maar omdat zich aan die kant de badkamer, een smalle keuken en een rommelkamertje bevonden, dacht ze dat het balkon beter moest kunnen worden benut. Ze nam contact op met architect Julie Trier Brøgger van Zoom Arkitekter. Die liep over van de goede ideeën en had gevoel voor de sfeer in het appartement. Ze wilde de ruimtelijkheid van de grote huiskamers doortrekken naar de rest van de woning, en dat sprak Helen aan.
De architect brak de muren van drie kleine kamertjes en de gang door, waar door er over de hele breedte van het balkon een grote keuken ontstond. De badkamer werd verplaatst naar een grote voormalige kinderkamer.
Omdat sommige buizen niet konden worden weggehaald, werd het plan van een tweede balkondeur geschrapt. Dat was echter een geluk bij een ongeluk, want daardoor ontstond het idee voor een bankje, dat de buizen verbergt en dat perfect is om even een kop koffie te drinken, of voor kletsende gasten. Als extra bonus kun je er de tuinstoelkussens in opbergen als het geen balkonweer is. Het bankje is van hetzelfde hout gemaakt als de keukenelementen.
Dankzij nissen en inbouwkasten heeft de keuken volop bergruimte. De witte kast tegen de wand is een eenvoudig ontwerp zonder details of grepen. Daardoor doet hij aan als een wand en vormt hij een neutrale achtergrond voor de keuken. Voor de balans heeft de kast tegen de andere wand allemaal kleine ruitjes, alsof hij 100 jaar oud is.
In de keuken ligt nieuw, eikenhouten visgraatparket. Het klassieke zigzagpatroon is slechts subtiel zichtbaar doordat het parket donker is gebeitst in de kleur ash grey. Helen Hilario Jønsson dacht zelf aan een lichthouten of gietvloer, maar is blij met Julie Trier Brøggers keuze van donker, als tegenwicht tegen de lichte keuken.
De architect legt uit: “Licht is enorm belangrijk in deze woning. Voorheen was het appartement in tweeën gedeeld: een lichte helft met grote kamers en suite aan de straatkant en een donkere helft aan de binnenplaats, met smalle ruimtes en een lange gang. Dat is een ouderwetse indeling uit de tijd dat er bedienden in de keuken werkten en de heer des huizes en zijn gezin in de grote kamers verbleven. Dat is tegenwoordig anders, nu is de keuken juist een ontmoetingsplek.“
Ze vervolgt: “Nu de kleine ruimtes bij elkaar zijn getrokken, sluiten ze beter aan bij de grote huiskamers, en dat maakt de woning meer een eenheid.“
Daardoor kijk je nu vanuit de entree al de keuken in. Twee glazen deuren en een raam naar het balkon laten zelfs op een grijze herfstdag volop daglicht de grote keuken binnen. Daar staat een mooi, op maat gemaakt kookeiland van naturel grenen met zichtbare jaarringen en een goedgekozen smal werkblad van staal – lichte materialen, die een fraai geheel vormen met de nieuwe vloer van visgraatparket, die warmgrijs is gebeitst.
BOUWADVIEZEN VAN DE HUIZENBEZITTER
“Neem de tijd voor de ideeënfase, dan kom je tot de kern van je droom. Heb vertrouwen in je architect. Julie Trier Brøgger en haar collega’s leidden de bouwvergaderingen en hadden contact met de werklieden, en ik werd erbij gehaald als het nodig was,“ vertelt Helen.
"Dat werkte goed. Zoek de juiste architect. De ideeën van de architecten spraken me erg aan, en ze konden ook mijn smaak en voorstellen waarderen. Er was geen hiërarchie, en dat vond ik prettig. Houd wat ruimte in je budget, zodat je het je kunt veroorloven om ja te zeggen tegen een goed idee dat in de loop van het project ontstaat. Het is doodzonde als je een goede kans niet kunt grijpen vanwege de kosten."
‘Ik vond het heel belangrijk dat deze ruimte modern en functioneel zou zijn zonder te detoneren met mijn oude appartement. En ik wilde er gasten kunnen ontvangen,’ vertelt Helen.
‘Met mijn oude keuken was ik altijd gestrest als ik bezoek had, omdat de mensen dan in de woonkamer moesten wachten tot ik het eten klaar had. Maar nu is de keuken zo ruim dat ze er tijdens het koken gezellig bij kunnen komen zitten. Daar ben ik heel blij mee,’ zegt Helen, die tegenwoordig zelfs graag het aperitief of voorgerecht in de keuken serveert.
In het hele appartement heeft de architect gelet op de balans tussen oud en nieuw. Daarom zijn de sierlijsten bij de vloer en het plafond doorgevoerd over de nieuwe inbouwkasten, werden oude deuren hergebruikt op andere plekken in de woning, is er een nieuwe radiatorombouw gemaakt in de originele stijl en zou je niet denken dat de vitrinekast in de keuken nieuw is. Ook bij kleinere zaken, zoals lampen, haken en kranen, was de architect betrokken. Wanneer er een besluit moest worden genomen over het interieur, stuurde ze Helen een mail met drie voorstellen om over na te denken.
‘Ik zou deze lampen of vloer bijvoorbeeld nooit zelf hebben gekozen. Ik dacht in eerste instantie aan een gietvloer of aan licht parket, maar ik ben blij dat het dit is geworden. Als architect kent Julie de mogelijkheden en weet ze wat er te krijgen is. En als ik een idee had, hadden haar collega’s en zij er een dat honderd keer beter was,’ legt Helen uit.
Als Helens volwassen kinderen of haar familie van de Faeröereilanden op bezoek komen, hoeven ze niet op een matrasje in de woonkamer te slapen, of in een oude kinderkamer met eenzame knuffels op het bed en stoffige popsterren aan de muur. In de werkkamer kan Helen door aan een leren lus te trekken als een ware Hans Klok een tweepersoonsbed uit de muur toveren – en weer terugplaatsen als de logés vertrokken zijn. Zo staat het bed niet onnodig in de weg.
Al met al heeft de architect met haar creativiteit en haar feilloze gevoel voor details en sfeer iets bijzonders gemaakt. Overal in het appartement kun je buitengewone oplossingen vinden, openen, optillen of uittrekken!
