© Andreas Mikkel Hansen

Hoeve met ruimte om te leven

Het huis is ruim, wordt omringd door glooiende akkers en vanaf de keukentafel kijk je uit op de Himmelbjerget. Op een heuvel bij Skanderborg midden in het Deense Jutland bouwden Anne Marie Hagelskjær Smit en Henrik Smit een modern farmhouse, waar ze de tijd nemen voor elkaar en de natuur.

In de loop der tijd veranderen je behoeften, dromen en wensen voor het dagelijks leven. Daar waren Anne Marie Hagelskjær Smit en Henrik Smit zich terdege van bewust toen ze een paar jaar geleden samen een nieuw huis wilden bouwen.

© Andreas Mikkel Hansen

DE WOONKEUKEN is het hart van het hoofdhuis en de eerste kamer die je tegenkomt vanuit de hal. De bewoners hebben gekozen voor de keuken Form 1 van Multiform in gerookt eiken, die de materialen uit de natuur naar binnen haalt en een dialoog aangaat met de ruimte om zich heen. Ook de lamp is van Multiform. De stoelen, PK22, zijn van Poul Kjærholm.

‘We naderden de 50 en de kinderen waren het huis uit, dus we zaten niet meer vast aan woonwijken met goede fietspaden naar school en dergelijke. Daarom stelden we onszelf de vraag: waar worden we blij van, waar krijgen we energie van? Dat waren licht, lucht, natuur en ruimte voor zelfontplooiing,’ vertelt Anne Marie.

© Andreas Mikkel Hansen

BAKS ARKITEKTER heeft gewerkt met lange doorkijken, die het huis in de breedte openen en daardoor de natuur vanuit alle richtingen naar binnen halen. De eettafel komt van Baejkon Bastardo, een winkel in Aarhus waar je onder andere houten meubels kunt laten maken naar eigen ontwerp. De tafel is van walnotenhout en heeft een smeedijzeren onderstel. De stoelen zijn de Trinidad van Nanna Ditzel via Fredericia Furniture.

Ze besloten op zoek te gaan naar een bouwkavel in een mooie omgeving, en na intensief speurwerk reden ze op een dag via een landweggetje bij Skanderborg in Jutland naar de top van een heuvel, waar ze getrakteerd werden op een prachtig uitzicht op bos, akkers en in de verte de heuvel Himmelbjerget.

© Andreas Mikkel Hansen

VAN DEZE KEUKEN krijg je spontaan zin om te koken. Het blok met de witte fronten is ook van Multiform.

‘Het was zo’n mooie septemberdag, waarop alles nog groen was, de lucht nog nazomers warm was en de gewassen nog niet waren geoogst. Het perceel ligt op 110 meter boven zeeniveau, en het is zeldzaam dat je een plek vindt met zo’n weids uitzicht zonder dat je bebouwing ziet. We waren meteen verkocht,’ aldus Anne Marie. Net als Henrik had ze meer nagedacht over de plek dan over het type huis dat ze wilde.

© Andreas Mikkel Hansen

JE KIJKT DWARS DOOR HET hoofdhuis, waardoor je altijd in contact staat met de natuur. Hier zijn geen buren om de rust en de privacy te verstoren. De rechte lijnen van het zinken dak lopen in diverse variaties door in het cederhout van de gevel. Elders worden de geveldelen onderbroken door tegels.

‘Wat ons inspireerde, was de ligging. We besloten daarom op te schrijven wat voor mensen we waren. Wat in het dagelijks leven belangrijk voor ons is, zoals dat we veel tijd doorbrengen in de keuken en graag mensen te eten hebben. Dat we natuurmensen zijn, dat Henrik jaagt – van alles en nog wat. Die dingen leken ons voor een architect belangrijker dan een plaatje van het huis.

© Andreas Mikkel Hansen

DE ZITKAMER bevindt zich aan de andere kant van de bakstenen binnenmuur. Het is een intieme ruimte, gemaakt om te relaxen. De zachte bank is van Bolia. Door de strook daklichten dringt het licht door tot midden in de ruimte en kun je vanaf de bank de sterren zien. Grote planten en boompjes in potten brengen de natuur het huis in.

Architect Rasmus Bak ontmoette het tweetal later dat jaar op een regenachtige dag op het perceel. Samen liepen ze rond het oude, vervallen landhuis dat er nog stond, wandelden ze over de velden naar de bosrand en praatten ze over de mogelijkheden en de dromen. Vooral over de dromen.

© Andreas Mikkel Hansen

DE RUIME GANG is ongemeubileerd en alles is weggeborgen achter schuifdeuren. Dat geeft rust zodra je binnenstapt.

‘Rasmus liet de term modern farmhouse vallen, en ik weet nog dat ik dacht dat hij vast niet zo’n driedelige boerderij bedoelde. Maar hij kwam toch met een traditioneel langhuis. De structuur is heel klassiek, maar Rasmus heeft er een moderne draai aan gegeven, waardoor het eenvoudig en exclusief tegelijk is. Ik had een seconde of drie nodig om erover na te denken – en nu ben ik er helemaal aan verknocht,’ vertelt Anne Marie.

© Andreas Mikkel Hansen
© Andreas Mikkel Hansen

GELE KOOLZAADVELDEN EN LUCHT – de nieuwe, onder architectuur gebouwde hoeve heeft zich neergevlijd in een heerlijke omgeving. Het gebouw is gemodelleerd naar een traditioneel Deens langhuis.

Architect Rasmus Bak vult aan: ‘Ik vind het belangrijk om te luisteren naar wat mensen tussen de regels door zeggen. En wat echt onmisbaar is, is samen een wandeling over het perceel te maken en te horen welk leven ze hier voor zich zien. Anne Marie en Henrik wilden heel graag dichter bij de natuur komen, en dat hebben we gebruikt om dit eenvoudige, rechttoe rechtaan huis dat we voor ze hebben ontworpen, wat magie mee te geven.

© Andreas Mikkel Hansen

OP DE HOEK tussen hoofdhuis en oranjerie hebben Anne Marie en Henrik zich een dagelijkse luxe gepermitteerd: een buitendouche met koud en warm water. Vanuit de badkamer stap je zo onder de openluchtdouche, en omdat er geen buren zijn kun je hier ongestoord douchen met uitzicht op de glooiende akkers en de horizon.

De strakke lijnen van het huis doen ook iets geraffineerds, elegants en spannends ontstaan. De compositie voelt vertrouwd aan – ze wordt weerspiegeld in de landelijke omgeving – en materialen als cederhout, zink en steen, die met elkaar communiceren, geven de architectuur een ziel,’ legt Rasmus Bak uit.

© Andreas Mikkel Hansen

DE VOORDEUR is simpel en strak en valt bijna weg in de gevel.

Nu tekent de driedelige hoeve op de heuvel van Anne Marie en Henrik zich scherp af tegen de blauwe lucht. Het hoofdhuis heeft naar alle kanten uitzicht en lange doorkijken dwars door het huis heen. De zijgedeelten, waar zich de garage en de oranjerie bevin- den, zijn even groot, waardoor de hoeve een gezellige aanblik biedt, symmetrisch is en wordt beschermd tegen weer en wind.

© Andreas Mikkel Hansen

DE ORANJERIE was een droom van de bewoners, die door Rasmus Bak is gerealiseerd in een van de zijgedeelten van de hoeve. Dankzij deze ruimte van 76 m2 kunnen Anne Marie en Henrik veel langer genieten van de zomer. Ze zijn graag in de weelderige oranjerie, die zich opent naar het erf, waar ze hun eigen komkommers, tomaten, druiven, vijgen, citroenen en kiwi’s kweken. Daarnaast is de oranjerie een ruimte die wat losser mag worden ingericht, met rieten meubels, kussens en kaarsen, in contrast met de strakkere architectuur van het hoofdhuis.

‘Het bijzondere is dat in het binnenste gedeelte – het hart, dat wordt gevormd door de woonkeuken – binnen en buiten in elkaar overgaan en we helemaal rondom uitzicht hebben op de akkers en het bos. Je kunt daardoor ook goed bij ons naar binnen kijken, maar dat geeft niet, want we hebben toch geen buren. Op een plek als deze kun je het huis volledig openen naar de natuur. Als ik ’s ochtends onder de douche sta, baad ik me niet alleen in water, maar dankzij de grote ramen ook in de zon. Ik kan zelfs zo naar buiten lopen, waar we een warme buitendouche hebben,’ vertelt Anne Marie.

© Andreas Mikkel Hansen

HET HUIS LIJKT zo uit de lucht te zijn komen vallen. Baks Arkitekter ontwierp een tijdloze hoeve, die zich prachtig neervlijt in het Jutse boerenlandschap. De eenvoud van de woning draagt bij aan de exclusiviteit, en materialen als zink, cederhout en warme baksteen geven de strakke lijnen leven. De belangrijkste kwaliteit van de hoeve is het samenspel tussen binnen en buiten, de plekken waar architectuur en natuur elkaar ontmoeten. Daarom loopt het landschap helemaal tot aan het huis.

‘Als je in een huis gaat wonen met zo’n weids uitzicht, kom je erachter hoe de zon zich langs de hemel beweegt en zie je de sterren helderder dan ooit. We hebben reeën voor het raam gehad en soms scheren er rode wouwen over de akker. Elke dag zeggen we tegen elkaar: “Kijk nou hoe mooi de lucht is.” We wisten natuurlijk wel dat de zon opkomt en weer ondergaat, maar we hebben het nog nooit zo ervaren als nu.’