Op deze Zweedse boerderij is de stijl ruig, spartaans en verre van traditioneel

Het huis is eigendom van Peter Klint, de vierde generatie van een bijzondere ontwerpersfamilie. Hij heeft het interieur compleet gestript en haalde iets authentieks naar boven in design, traditie en oorspronkelijke bouwmaterialen.

Door

Lene Lykke Hovmand

— 23. december 2021

Een klassiek rood houten huis

Na een lange rit door donkergroene dennenbossen kom je bij een grote open plek en een klassiek, rood houten huis. Dit type huis past op een natuurlijke manier in de omgeving – het heeft niet te veel tierelantijnen, maar vertoont toch elegante tekenen van weelde, zoals het prachtig gedecoreerde tochtportaal. ‘Ik ben blij dat de netwerkdekking hier in het bos beroerd is,’ vertelt Peter Klint, de eigenaar van het huis, die geniet van de afwezigheid van een tv en computer als hij het circa 200 jaar oude huis binnenstapt.

– Je komt automatisch tot rust. In het najaar zijn hier ongelooflijk veel paddenstoelen, in het voorjaar wilde gele narcissen. De natuur laat zich altijd van haar mooiste kant zien, zelfs in de winter. Als het sneeuwt, is het hier waanzinnig mooi, zegt hij.

In de huiskamer vormen de ruwe muren een tijdloos en ruig kader voor het eenvoudige meubilair met een paar bescheiden kleuraccenten. Het blauwe vloerkleed is ontworpen door de moeder van Peter Klint, Vibeke Klint. De Le Klint-lamp aan de muur en de schommelstoel komen uit Peters ouderlijk huis. De klaptafel, een tweedehandsvondst, is ontworpen door Mogens Koch. De bank heeft Peter Klint gekregen van een vriend, over de leuning hangt een plaid van Grethe Weber en Kristine Kjærholm.

Rond de eettafel staan een Church Chair, een ontwerp van de opa van Peter Klint, Kaare Klint, twee Portugese spijlenstoelen, een paar caféstoelen en een oude schoolstoel. De kruk op de achtergrond komt uit een oude technische school, die moest sluiten en toen de krukken heeft verkocht. De eettafel heeft Peter Klint zelf gemaakt, de gestreepte kan heeft hij tweedehands gekocht, omdat deze hem deed denken aan een kan in het vakantiehuis van zijn ouders.

Een bijzonder gevoel voor handwerk en materialen

Peter Klint erfde het huis 10 jaar geleden van zijn oom. Het was verbouwd en volledig gemeubileerd. Klints oom had het geïsoleerd en spaanplaat op de muren aangebracht. Dat is allemaal gesloopt.

Niet omdat Peter het huis in de oude Zweedse stijl wilde herstellen, maar omdat hij iets tijdlozers wilde – en omdat hij een bijzonder gevoel voor handwerk en materialen heeft. Als vierde generatie in een familie van meubelontwerpers en kunstenaars kreeg hij dat met de paplepel ingegoten.

Peter is de kleinzoon van architect en meubelontwerper Kaare Klint, wiens vader P.V. Jensen-Klint was, architect van de Grundtvigskerk. Peter Klints moeder was Vibeke Klint, een van de bekendste wevers en textielontwerpers van Denemarken. Zijn vader Morten Le Klint was landschapsarchitect.

Op enkele ingebouwde planken staan houten blokjes uit de timmerwerkplaats tussen onder meer een boeddha uit Cambodja, kleine gelakte schalen uit Thailand en een paar eindknoppen voor gordijnroeden.

De sculptuur in de vensterbank is van Kristian Dahlgård Larsen, een vriend van Peter Klint. De vouwstoel is een ontwerp van Mogens Koch. De opvallende radiatorombouw bestaat uit uitgefreesde handgrepen van fronten van Klints Milano-keuken. Het was een veel beter idee ze te verwerken in een radiatorombouw dan ze ergens weg te stoppen in een kast. De foto aan de muur is gemaakt door Peter Klints ex-vrouw, Susanne Mertz.

In de keuken gingen de originele balken, inclusief restjes oud behang, schuil achter nieuwe wandbekleding. In Peter Klints simpele inrichting met open meubelstukken en twee minimalistische spots lijkt de muur net een kunstwerk. Het aanrecht heeft hij zelf gemaakt, net als de snijplanken en de vierkante houten schaal. Het servies op de planken was van zijn oom en hoorde bij het huis. Het is Tranquebar van Aluminia, aangevuld met diverse rommelmarktvondsten.

© Foto: Andreas Mikkel Hansen, Styling: Stine Kirchheiner

"Kaare Klint was mijn opa, en ik ben totaal gefascineerd door de traditie waar hij voor stond"

Peter Klint is opgeleid als scheepstimmerman, maar richt zich sinds een paar jaar op het ontwerpen en bouwen van keukens, met het accent op functionaliteit, kwaliteitshout en eenvoud.

– Wat dit soort dingen betreft, ben ik al heel vroeg in mijn leven bedorven,’ zegt hij met glinsterende ogen. ‘Kaare Klint was mijn opa, en ik ben totaal gefascineerd door de traditie waar hij voor stond.

– Hij probeerde altijd uit te gaan van die traditie. Hij keek naar wat er al was, vereenvoudigde dat en haalde de opsmuk weg. En hij nam de functie als uitgangspunt. Hij zei vaak dat het ontwerp bijna zichzelf tekent als je duidelijk voor ogen hebt wat je ermee wilt. Maar als je als uitgangspunt neemt dat het ”moet overkomen als”, dan werkt het niet.

Via de blauwe deur in de keuken kom je in een kleine hal, met toegang tot de badkamer en een kamer met open haard. De deuren zijn op diverse plekken gevonden en vervangen de boarddeuren die zijn geplaatst toen de oom van Peter Klint het huis renoveerde. De blauwe deur is gevonden in een graanschuur en is ongeveer 200 jaar oud.

Het huis vertelt een verhaal

Bij opa Kaare Klint ontsproten vorm en uiterlijk aan het handwerk en de traditie en datzelfde geldt voor het houten huis van Peter Klint. De fraai gepatineerde wanden van vergrijsd hout vertellen een verhaal over timmerlieden die eind 18e eeuw balken uit boomstammen hakten die het huis tot op de dag van vandaag droog en stevig houden.

De uitgesneden ornamenten boven de ingang zijn een voorbeeld van Zweeds houtsnijwerk, uitgevoerd door rondreizende ambachtslieden.

Het prachtige houtsnijwerk in het tochtportaal is origineel en gemaakt door rondreizende timmerlieden. De kleine ramen zijn ook origineel, maar andere oude ramen in het huis zijn helaas door de jaren heen vervangen.

De trap leidt naar de bovenverdieping, waar drie kamers zijn. Door de deur is een glimp te zien van de kamer met open haard en een bedbank, die Peter Klint zelf heeft gebouwd. Het vloerkleed in de kamer met open haard komt uit zijn ouderlijk huis, en op de voorgrond is een Vibeke Klint-kleed te zien, dat versleten is omdat het al zo lang wordt gebruikt.

De keuken heeft Peter Klint zelf gebouwd

In de keuken heeft Peter Klint zelf een open keukenmodule gebouwd die geïnspireerd is op de eenvoud van de keukens tijdens de bouwperiode van het huis. Hier droomt hij van een houtkachel in de ruimte waarin hij de meeste tijd doorbrengt. Hij heeft ook alle snijplanken die op het aanrecht staan zelf gemaakt, net als een grote, vierkante houten schaal die gebruikt wordt voor groenten of fruit.

Toen hij de wandbekleding in de keuken verwijderde, stuitte hij op de ruwhouten muren van het huis, waar nog restjes oud behang op zaten. Die heeft hij laten zitten, als decoratief element uit het verleden.

In het huis zijn maar liefst vijf stookplaatsen. De slaapkamer op de eerste verdieping heeft een open haard en een houtkachel.

In het midden van het huis is het plafond op de eerste verdieping licht gewelfd, wat de overloop een bijzondere sfeer geeft. Het schilderij aan de muur komt uit het ouderlijk huis van Peter Klint.

Design van de familie

Door het hele huis komt zijn afkomst uit een ontwerpersfamilie naar voren. Aan de wand en boven de eettafel hangen Le Klint-lampen – dit bedrijf werd opgericht door Tage Klint, de broer van Kaare Klint –, op de vloer liggen kleden van Vibeke Klint en een te gekke radiatorombouw van donker hout blijkt een ‘archief’ te zijn van uitgesneden handgrepen van de Milano-keuken die Peter Klint zelf heeft ontworpen.

Rond de eettafel staan diverse stoelen, waaronder Kaare Klints Church Chair en enkele spijlenstoelen uit Portugal, die een van zijn inspiratiebronnen vormden. Het huis is spaarzaam gemeubileerd, en dit benadrukt de eenvoud van de meubels, de materialen in het interieur en de ruwe balken.

– Ik vind het geweldig om het authentieke element naar boven te halen. Er is geen architect of ontwerper die ook maar iets heeft gedaan in dit huis. Het waren alleen maar ambachtslieden die hun traditie door de eeuwen heen hebben opgebouwd. Dat is een bijzondere esthetiek.’