Alsof er midden in de tuin een tent staat

Op een zomerdag vier of vijf jaar geleden fietste architect Peter Kjær met zijn vrouw en toen nog enige zoon van het appartement van het gezin naar tuindorp Mozart in de wijk Sydhavnen in Kopenhagen. Ze kenden de plek niet en waren er gewoon nieuwsgierig naar. Toen ze daar aankwamen, heerste er een vrolijke sfeer, en overal waren mensen. Die vroegen of ze naar huizen kwamen kijken. Dat was niet zo, maar voor ze het wisten werden ze uitgenodigd op de koffie bij een van de bewoners, die een stuk grond en een oud sloophuis te koop had. Peter en zijn vrouw waren zo onder de indruk van de sfeer van de gezellige en gastvrije tuinvereniging dat ze de kans grepen. Voor Peter, die sinds 2003 als architect bij de gerenommeerde ontwerpstudio Lundgaard & Tranberg werkte, was het een buitenkans om het droomhuis van zijn eigen gezin te ontwerpen en te bouwen.

‘Het ontwerpen en bouwen van mijn eigen huis gaf me de kans om uit te vinden wie ik ben als architect. Ik heb veel geleerd van het bouwen zelf. Ik kwam erachter dat het best heel moeilijk is om dingen precies te krijgen. Ik ging met andere ogen kijken naar de ambachtslieden die de tekeningen moeten realiseren die ik als architect bedenk. En het project gaf me de impuls om mijn eigen ontwerpstudio te beginnen,’ vertelt Peter.

Het huis dat hij voor zichzelf en zijn gezin wilde ontwerpen, moest robuust en relaxed zijn en de sfeer van een vakantiehuis oproepen. Het moest passen in de omgeving van de tuinvereniging en de levenswijze van het gezin.

‘Het huis is zodanig ontworpen dat het ons leven weerspiegelt. We hebben de deuren altijd open, we zijn sociaal en de kinderen van de buren lopen in en uit wanneer ze willen. Hier hoef je niet je schoenen uit te doen. Bovendien hebben we geprobeerd de weelderige tuin die hier vroeger was, te bewaren. Ik stelde me een huis voor alsof je een tent of een prieel midden in de tuin had gezet. Het moest iets zijn dat die connectie had,’ legt Peter uit.

Het stak heel nauw waar hij kostbare materialen gebruikte en waar hij goedkope materialen toepaste. Alle binnenmuren zijn bekleed met dakplanken, een van de goedkoopste soorten hout die je kunt vinden. Voor de zichtbare structuren in het plafond gebruikte hij eikenhout, dat zo sterk is dat hij er maar weinig van nodig had, waardoor de kosten beperkt bleven. Het duurste van het huis waren de vouwdeuren, die ook eikenhouten kozijnen hebben. Aan de buitenkant van het huis heeft hij Kebony gebruikt, een milieuvriendelijke houtsoort die onder druk is geïmpregneerd en verder niet behandeld hoeft te worden. Zo creëerde hij een huis dat een mini- mum aan onderhoud vereist en dat duurzaam en bovendien betaalbaar is.

Sinds het echtpaar er met hun ene zoon is ingetrokken, hebben ze nog twee jongens gekregen. Maar Peter heeft daarop ingespeeld door een flexibel huis te ontwerpen dat mee kan gaan met de veranderingen.

‘De kamers hebben een flinke hoogte, zodat er bijvoorbeeld hoogslapers in passen. Er zal veel veranderen als de kinderen opgroeien, dus we kunnen van alles aanpassen zonder ons op de inrichting van de kamers vast te pinnen. Ik denk dat we hier de rest van ons leven blijven wonen. We zijn geïnspireerd door buren die een deel van hun woning verhuren, zodat je financieel niet steeds tegen je plafond zit. Er wonen bijvoorbeeld gepensioneerden die een student in huis hebben. Zoiets willen wij ook. Het raam in de gevel is zo gemaakt dat het kan worden vervangen door een deur, waarmee we een woninkje op zich kunnen maken met twee kamers en een badkamer. Voor als we, als de kinderen ooit het huis uit zijn, kleiner willen wonen. In mijn werk als architect hecht ik veel waarde aan het idee dat je in allerlei fasen van je leven hetzelfde huis kunt hebben,’ zegt Peter, die vaak nieuwe klanten thuis uitnodigt en zijn eigen woning gebruikt als voorbeeld van hoe je kunt bouwen en wonen.

Een ander principe dat in het huis is ingevoerd en dat hij ook met klanten deelt, is het idee van kleiner wonen.

‘Dit perceel is 400 m2, en het huis is 129 m2. Dus het was enigszins woekeren met de ruimte. Maar ik roep altijd dat je best kleiner kunt wonen. Een nieuwe eengezinswoning is gemiddeld 200 m2 groot, en Denen leven op zo’n 60 m2 per persoon. Hier is het de helft. Maar daardoor hebben we juist andere financiële mogelijkheden in ons dagelijks leven, en we hebben voorrang gegeven aan de gedeelde vierkante meters omdat we graag samen zijn,’ besluit Peter.