Verbouwing met respect voor het origineel
Søren Rosenørn heeft als journalist een neus voor een goed verhaal. Zo ook voor het verhaal dat schuilgaat in de muren van dit huis, dat architect Gunnar Bertelsen in 1960 ontwierp en dat Søren en zijn partner liefdevol en met veel aandacht voor de details volgens de regelen der kunst hebben verbouwd. Dat past ook helemaal in deze tijd: het wordt steeds gebruikelijker om een huis terug te brengen in de oorspronkelijke staat in plaats van het af te breken en iets nieuws terug te bouwen.
DoorJe voelt het zodra je je auto parkeert en kijkt naar het architectonische huis met zwarthouten gevelbekleding en een plat dak: hier wonen mensen met een passie voor design, architectuur én geschiedenis. Het huis ziet er gloednieuw uit – en lijkt tegelijk iets uit een andere tijd.
Je zou het zo tegen kunnen komen in een van de eerste nummers van BO BEDRE – de Scandinavische versie van Scandinavian Living – die voor het eerst uitkwam in 1961, een jaar nadat dit huis in het Deense Allerød werd gebouwd.
In 1968 is het uitgebreid. Zowel het huis als de aanbouw zijn ontworpen door de Deense architect Gunnar Bertelsen. Naast dat hij een aantal bungalows in Denemarken heeft ontworpen, werkte hij ook een paar jaar in Japan. En dat zie je hier duidelijk terug – zowel binnen als buiten.
Als je de haardkamer binnenkomt, is het alsof je in een andere periode stapt. Het oude plafond getuigt van de fascinatie van de architect voor Japans design en Japanse architectuur. Ook de houten lattenwanden lijken zo uit de jaren 1950 en 1960 te komen, en aan het meubilair zie je dat Søren en Stine dol zijn op klassiek meubeldesign. Ze zijn er zelfs zo door gefascineerd dat ze een klein bedrijfje hebben voor de inkoop en verkoop van tweedehands meubels. Veel van wat ze zelf in huis hebben, is ook tweedehands gekocht. Van links naar rechts zie je Børge Mogensens bank BM 1789, de rode tray table van Hans Bølling en de Papa Bear Chair van Hans J. Wegner, en bij de haard staat een lamp van Le Klint. Het blauwe dressoir met houten omlijsting kocht Søren uit een nalatenschap.
De rode lamp boven het dressoir heet Nippon en is in 1970 door Simon P. Henningsen ontworpen voor Lyfa.
Het huis kreeg een nieuw dak en nieuwe ramen, omdat dat nodig was. Maar terwijl veel huizen uit de jaren 1950 en 1960 door de jaren heen wit zijn geverfd omdat dat op een bepaald moment modern was, zie je nu steeds vaker dat mensen terugkeren naar de originele look: zwarte kozijnen en een zwart dak.
Het huis, ontworpen door architect Gunnar Bertelsen, is in 1960 gebouwd en werd in 1968 uitgebreid. Het ziet er gloednieuw uit en lijkt tegelijk iets uit een andere tijd.
Aan de andere kant van de haardkamer, richting de entree, staat Børge Mogensens Spanish Chair. De stoel werd twee jaar eerder ontworpen dan het huis, namelijk in 1958, en was geïnspireerd door een reis naar Spanje. Ernaast staat nog een tray table van Hans Bølling. De twee meubels hebben gezelschap van een recenter werk van Kasper Eistrup, dat wel een eerbetoon is aan een coryfee uit het verleden: de Zwitserse architect en meubelontwerper Le Corbusier.
De hangende kast komt uit een directeurswoning in Jutland die moest worden leeggehaald. Het stel heeft er geen moeite mee als een item licht beschadigd is en de verf een beetje afbladdert. Als het maar warmte, sfeer en iets unieks toevoegt aan het interieur. Het plafond van de haardkamer is origineel en doet Japans aan. Dat komt waarschijnlijk doordat architect Gunnar Bertelsen een tijd in Japan heeft gewoond. De rode lamp Nippon van Simon P. Henningsen versterkt het Japanse gevoel.
Vanuit de leefkeuken kijk je door de houten lattenwand heen naar de televisiekamer. Rond de eettafel staan diverse stoelen van Arne Jacobsen: de Vlinderstoel, de Grand Prix en de Ant Chair. Boven de tafel hangt een Kastor-hanglamp in messing, in 1969 door Jo Hammerborg ontworpen voor Fog & Mørup. Het bankje met het blauwe kussen in het verlengde van de keuken is populair – bij wijn drinkende gasten, voor een kopje koffie en als plek waar de kinderen kunnen zitten terwijl er wordt gekookt.
Het stel krijgt vaak de vraag of ze de lattenwand niet willen weghalen, maar voor hen is het juist belangrijk voor de rode draad die door het huis loopt. Hetzelfde geldt voor het visgraatparket, dat weliswaar een beetje kraakt, maar vanwege zijn charme toch mocht blijven.
De gele kuipstoel Dar, een ontwerp van Charles & Ray Eames uit 1950, staat perfect bij de rode linoleumvloer, de groene wand en het zwarte raam.
In de keuken is er een muur doorgebroken en er is een nieuwe keuken van Reform geplaatst. Het plafond is blauw geschilderd, zoals in het woonhuis van de Deense architect Poul Henningsen. Daarmee is dit mogelijk de ruimte waar het meest aan is veranderd. Het stel koos wel voor een keuken die paste bij de stijl. En hij is van eiken, dat mooi veroudert.
In de televisiekamer vind je een aantal moderne meubels, zoals de bank Twin van Amanda Lilholt voor Formel A en meubels van Montana. Links staat een stoel van Hans J. Wegner en rechts een van Karin Mobring. De lamp in de hoek rechts is de Konkylie, in 1967 door Louis Weisdorf ontworpen voor Lyfa. Aan de wand hangen twee litho’s van Eske Kath.
Het stel werd verliefd op het doorzicht door de ‘pianogang’ tussen de slaapkamers en de leefruimtes. Hier zie je de originele parketvloer, het lattenplafond en de originele roodtint op de deur. Het is allemaal precies zo als toen het huis werd gebouwd.
In de gang ligt een nieuwe linoleumvloer in dezelfde stijl en een vergelijkbare kleur als de originele. De kasten en lampen zijn origineel en de kasten hebben ook nog de oorspronkelijke kleur.
De originele tekeningen van het huis en de kleuren die destijds voor elke ruimte waren bedacht en die het gezin in ere heeft hersteld.
Hier zie je duidelijk hoe er is gewerkt met houten latten en kleur. De kleuren zijn in 1968 geadviseerd door een kleurenconsulent en door het gezin gereconstrueerd. Aan de wand links hangt een oranje Broby-lamp van Fog & Mørup uit de jaren 1960, aan de wand rechts een kunstwerk van Souvanni Asmussen.
