Niets in de woning van Anthony Aconis is aan het toeval overgelaten

De kleur van de muur in de hal is afgestemd op de kunst, die gemaakt is door kunstenaars uit China, Denemarken en Frankrijk. Aconis heeft zelf kunstgeschiedenis gestudeerd, en kunst speelt voor hem een grote rol. De werken maken het appartement aards, zintuiglijk en poëtisch, en ze spelen een spel met de lichtinval en de kleuren op de muur.

De woonkeuken is het hart van de woning. Met zijn hoge lambrisering en terracotta muren is de ruimte modern en majestueus tegelijk.

Anthony Aconis is een zelfbewuste man die weet wat hij wil – zowel in zijn beroepsleven als privé. Dat wordt weerspiegeld in de inrichting van zijn huis. In het dagelijks leven is hij creatief directeur van zijn eigen ontwerpbureau Fireball en woont hij samen met zijn man Lasse, die kok is, zijn jonge tweeling en zijn hond in een groot oud herenhuis in Kopenhagen. Het appartement is al jaren in de familie en heeft, zoals hij zelf zegt, heel wat levens gekend. Toen hij een paar jaar geleden besloot het te verbouwen, wilde hij enerzijds de vele goede herinneringen die er als het ware in de lucht hangen, doorgeven, en anderzijds de perfecte setting voor zijn nieuwe gezinsleven creëren.

‘Vroeger waren er overal zwarte vloeren en donkergrijze muren. Het leek wel een lobby van een duur hotel in New York waar je in en uit kwam checken. Maar toen ik aan kinderen dacht, wist ik dat ik een nieuw leven moest beginnen, en daarom wilde ik graag een echt thuis creëren,’ vertelt Anthony. Het was vooral belangrijk voor hem dat elke kamer een functie had en echt zou worden gebruikt. De grote kamers moesten erbij worden betrokken en hij wilde een aantal centrale assen door het appartement realiseren voor meer eenheid in het gezinsleven. Een van de grootste veranderingen was dat de keuken, die aan het einde van de gang lag, verbouwd werd tot slaapkamer. De nieuwe keuken kwam in de eetkamer en werd een grote woonkeuken die in verbinding staat met de woonkamer.

De keuken met binnenwerk van Ikea is bekleed met een werkblad, fronten en zijkanten van Mads Raaschou. Elektriciteit is weggewerkt achter het paneel, maar waar je ook staat, er is een stopcontact in de buurt. Bovendien is er een kleine koelkast ingebouwd, en aan het einde van de gang staan grotere koelkasten en vriezers in een aparte ruimte. Zelfs de wasemkap is weggewerkt – in het werkblad. Hij komt tevoorschijn als er wordt gekookt. De PH-lamp aan het plafond is vintage, de eettafel is van Hay, de barkruk is een ontwerp van Space Copenhagen voor Mater. De In Between Chair-stoelen van &tradition zijn gecombineerd met oude, gebruikte Wegner-stoelen. Zo gaan heden en verleden hand in hand, en komen Anthony’s oude en nieuwe leven in het appartement bij elkaar.

De kleuren in het hele appartement zijn op elkaar afgestemd, waardoor het terracotta in de keuken een spel aangaat met de cognackleurige bank in de woonkamer.

‘Op slag is dit de plek in het appartement geworden die we het meest gebruiken. Ik zie een lang leven voor me waarin we aan de eettafel aan het avondeten en het ontbijt zitten, en ik zie hoe de kinderen zitten te lezen of tekenen terwijl Lasse eten kookt. De maaltijd is ons middelpunt, dus het was belangrijk dat de keuken de centrale kamer van het huis zou worden,’ aldus Anthony Aconis.

Een ander opvallend kenmerk van het appartement is de kleurenkeuze voor de muren. Iedere kamer heeft zijn eigen kleur die het vertrek eigenheid geeft maar die tegelijk is afgestemd op de andere kamers, dus het appartement is een kunstzinnig geheel met schilderachtige vergezichten door de open ruimtes. De kleuren spelen ook samen met de lichtinval en de grote kunstcollectie aan de muren. Dit alles geeft het appartement een poëtische uitstraling, een subtiele verwijzing naar Anthony’s vader, vroeger de eigenaar van het appartement, die handelde in kunst en antiquiteiten.

‘Ik heb nooit van witte muren gehouden. Ik vind dat ze heel hard overkomen, en wit is een beetje de makkelijke oplossing. Ik heb altijd gekleurde muren gehad. Als creatief directeur bij een ontwerpbureau ben ik gefascineerd door kleuren en ik vind dat ze heel veel kunnen uitrichten. Je kunt een kamer in twee seconden veranderen met andere tinten, waarna de hele sfeer kantelt en zich verdicht. Voor mij zijn het de kleuren die het appartement bepalen, en die vallen je ook het eerste op. Bovendien kun je met kleuren het licht in het appartement beheersen en fel licht iets verzachten,’ legt Anthony uit.

De wasemkap is meestal aan het zicht onttrokken en komt alleen op als er gekookt wordt.

Voor hem ging het bij de verbouwing om het transformeren van de grote, galmende kamers tot een huis met de functies die een gezin nodig heeft en waar je tegelijkertijd graag verblijft.

‘Ik hoop dat het appartement een magische plek is om in op te groeien. En dat het knus is. Het huis is de centrale as van mijn leven geworden en vormt het kader rondom mij en mijn gezin. Ik kijk ernaar uit om te zien hoe het appartement zich ontwikkelt en zich richt naar ons leven,’ besluit Anthony.

Zelfs de borden doen mee met de kleur van de muur.

Anthony Aconis draagt op zijn arm de ‘aanstichters’ van de restyling van het appartement: zijn tweeling.

De grote woonkamer nodigt uit tot een goed glas wijn terwijl er in de keuken daarnaast wordt gekookt. De kinderen kunnen op de vloer spelen wanneer de volwassenen in de woonkeuken aan tafel zitten. De plafondlamp is van Vilhelm Lauritzen, de houten stoelen zijn Wegners model CH22, de cognackleurige leren bank is de Can van de gebroeders Bouroullec voor Hay en de staande lampen zijn de IC F1 en de Captain Flint, van Flos.

Er is een mooi doorkijkje door de kamers van het appartement, en Anthony heeft hard gezocht naar kleuren waarmee de kamers enerzijds mooi uitkomen en anderzijds een verbinding met elkaar aangaan. De muurkleuren zijn klassieke tinten uit de Deense architectuur, die Anthony vond door in de stijlgeschiedenis te duiken. Zo zocht hij de nuances bij elkaar die bij een oud Kopenhaags appartement passen. Het schilderij heeft er altijd al gehangen, en het hangt er nog steeds omdat de vrouw Anthony doet denken aan zijn moeder, die hij op jonge leeftijd is kwijtgeraakt.

De naakte vrouw is een oud werk van Anthony’s vader, en ook de tafel en de twee kandelaars staan al in de kamer zolang Anthony het zich kan herinneren.

De TV-kamer met de oude blauwe bank grenst aan de kinderkamer, en de kinderen kunnen er ook op de Playstation. De deur naar de woonkamer kan dicht als er gasten zijn.

Aan de andere kant van de kamer bevindt zich een gecombineerde werk- en gastenkamer, want de bank is een slaapbank. Als de kinderen ooit toe zijn aan een eigen kamer, mag een van de twee hier.

Alle meubels in de kinderkamer zijn van Ikea, want Anthony wil geen vermogen uitgeven aan dure meubels als ze toch de deur uit moeten wanneer de kinderen ouder worden. Het behang was echter een redelijke investering. Anthony, zelf kind in de jaren 1970, kan zich zijn beddengoed nog goed herinneren, dat ook vol dieren en monsters zat. Hij weet nog hoe zijn fantasie erdoor geprikkeld werd, en hoe hij hele verhalen rond zijn beddengoed verzon. Hij hoopt dat het behang de tweeling net zo inspireert. Een deel van de oorspronkelijke ruimte is bij de kamer daarnaast getrokken – om meer bergruimte te creëren, maar ook om de kinderkamer wat meer geborgenheid te geven.

De aap van Bojensen die aan de lamp hangt, heeft de tweeling pas net ontdekt.

De badekamer is gesplitst in een slaapkamer en een toilet voor gasten en de kinderen. Het toilet komt uit op de lange centrale gang.

De slaapkamer is op de plek van de oude keuken terechtgekomen, en de oude bediendenkamer is nu een walk-in closet. De slaapkamer is in donkere tinten gehouden om rust en intimiteit te creëren. De kunst aan de muur komt uit de galerie van Anthony’s goede vriend Michael Andersen, en hij heeft een aantal kunstwerken die in het appartement hangen aan zijn kinderen gegeven, zodat zij zelf een kleine collectie kunnen opbouwen.

Koop dit nummer in de winkel of online.