Het was liefde op het eerste gezicht toen Sofie en Espen vijf jaar geleden de boerderij Sølballegaard bezichtigden. Midden in nationaal park Mols Bjerge op het Deense schiereiland Djursland stond een oude carréboerderij. Hij was in niet al te beste staat, maar het stel was meteen verkocht en had binnen een maand de koopakte getekend.
Het vijfkoppige gezin verruilde het hectische leven in de grote stad voor het prachtige landschap van Djursland, en inmiddels is Sølballegaard omgetoverd tot een gezinswoning en een bloeiend cultureel centrum en conferentieoord omringd door wilde en wonderschone natuur.
‘Sølballegaard is een heel bijzondere plek, en als je uitkijkt over Mols Bjerge, zijn de kleuren echt waanzinnig. In de stad kun je 20 meter van je af kijken. Hier wonen we boven op een heuvel en zien we in vrijwel alle richtingen water,’ vertelt Sofie Saxtoft enthousiast.
Zij is de directeur van Sølballegaard en woont er met haar man Espen en hun drie kinderen Alva (16), Jakob (13) en Gertrud (7).
Van het hectische stadsleven naar de nazomerzon
In 2016 bezochten Sofie en Espen Sølballegaard voor het eerst. Sofie had toevallig op Facebook gezien dat de boerderij te koop was. Hoewel het gezin eigenlijk geen plannen had om de stad te verlaten, reageerde ze meteen en regelde ze dat ze het weekend erop konden komen kijken.
‘We hadden in die tijd een vakantiehuis, waar we steeds vaker waren. We wilden er op latere leeftijd misschien wel permanent gaan wonen. Maar het was ergens absurd om als je in de 30 bent al te praten over wat je wilt op je 70e. Het was dus wel iets wat ons aantrok, maar niet als iets voor dat moment,’ zegt Sofie.
‘Maar het was augustus, en we waren net weer terug in de stad en zaten een beetje in een dip omdat het hectische leven weer ging beginnen. Sølballegaard is ongelooflijk mooi, vooral in het zachte, warme augustuslicht. En toen we aankwamen, scheen er een milde nazomerzon, we werden begroet door de puppy van de mensen die er woonden en kregen appeltaart in de tuin. We waren meteen om.’ Sofie glimlacht als ze eraan terugdenkt.
Meteen toeslaan
Het gevoel was zo sterk dat de stap van droom naar daad klein was. Hoewel ze allebei een goede baan hadden als respectievelijk partner en CEO van een reclamebureau en zelfstandig adviseur op het gebied van leiderschapsontwikkeling, wisten ze dat ze meteen moesten toeslaan.
‘We zijn er een uur geweest en toen we weggingen hadden we nog maar de helft gezien. Maar we waren het erover eens dat dit het was, en de rest zouden we vanzelf wel ontdekken,’ zegt Sofie.
Een familieproject
Naar eigen zeggen stond het stel op dat moment ‘in de zesde versnelling’ met allebei een drukke baan en drie kinderen.
‘We woonden al 13 jaar in de stad en dachten dat dat onze plek was, maar we gingen elke dag om 8.00 uur de deur uit en zagen elkaar dan pas weer om 17.30 uur,' zegt Sofie.
‘We hadden het zo druk met ons sociale leven en ons werk, dat er ergens iets begon te knagen. We voelden dat we behoefte hadden aan rust – zoals we die nu voelen als we op ons bankje op de heuvel zitten te kijken naar het water en naar een wouw die voorbij vliegt. Hier zijn we veel meer samen. En hoewel we het allebei heel druk hebben, is het wel een famileproject.’
‘Nogal vervallen’
Met de verhuizing naar Mols Bjerge en de oude boerderij gingen wel wat kosten gepaard. Het gebouw van 1200 m2 was namelijk ‘nogal vervallen’ en er was meer dan alleen een likje verf voor nodig om het op te knappen.
Meerdere gebouwen stonden al lange tijd leeg, de houten constructie was volledig verrot en er stonden nog voedertroggen uit de tijd dat er stallen waren geweest. Alleen het woongedeelte was in redelijke staat.
‘We hebben elke centimeter aangepakt. We zijn respectvol omgesprongen met de oorspronkelijke architectuur en in een aantal kamers is de stenen vloer uit de jaren 1970 behouden. Maar op veel plekken moesten we helemaal opnieuw beginnen, omdat ze er te slecht aan toe waren,’ zegt de 42-jarige directeur. De locatie is bovendien een monument, dus elke verandering moet worden goedgekeurd door de gemeente.
Een plek waar je kunt ademen
Naast de privéwoning omvat Sølballegaard momenteel 10 kamers die worden verhuurd, een aantal workshop- en vergaderruimtes en een concertzaal. Het was vanaf het begin het idee om een plek te creëren die ook door anderen kon worden gebruikt.
‘De natuur heeft een rust die wij zelf ervaren en die volgens mij ook anderen aantrekt. Veel mensen verlangen naar rust, maar die is soms moeilijk te vinden als er veel hectiek om je heen is en je een druk werk- en gezinsleven hebt. Er is behoefte aan plekken waar je kunt ademen, en zo’n plek moet Sølballegaard zijn,’ legt Sofie uit.
Esthetiek, cultuur en natuur
Ze beschrijft de boerderij als een ‘creatieve speeltuin’ en vertelt dat het allereerst een plek is waar bedrijven naartoe komen als een directie, management of bestuur in een andere setting bijeen wil komen. Daarnaast is het een trouwlocatie, en in de zomer worden de kamers aan gasten verhuurd als B&B. Ten slotte worden er intieme concerten gegeven door artiesten als Alberte, Fallulah en Marie Key.
‘We willen graag een plek zijn waar je op een andere manier kunt samenkomen, waar je gesprekken hebt die net iets dieper gaan en waar mensen elkaar ontmoeten rond esthetiek, cultuur en natuur. Een plek die helpt om de wereld een beetje beter te maken,’ zegt Sofie.
Een plek waar je je thuis voelt
Voor de gastheer en -vrouw van Sølballegaard is het belangrijker om goed contact te hebben met de gasten die er komen dan om veel gasten te hebben.
‘We proberen iedereen met de voornaam aan te spreken en echt contact te maken. Ik hoop dat onze gasten merken dat we ons best voor hen doen. En dat ze het hier als pretentieloos, gezellig en leuk ervaren. Sølballegaard moet een plek zijn waar je je thuis voelt,’ meent Sofie.
‘Echt contact en gemeenschapszin, daar gaat het in het leven om. Dat proberen we onze gasten mee te geven, en ik denk dat dat ook lukt.’
Natuur in de hoofdrol
De stijl van Sølballegaard is eenvoudig qua uitstraling, en er is duidelijk bewust voor gekozen om de natuur centraal te stellen. In het interieur zijn veel natuurlijke materialen gebruikt, en op meerdere plekken is de houten constructie zichtbaar. Zowel in het rozerode douglashout als in de Dinesen-plankenvloeren treedt het karakter van het hout naar voren.
‘Sølballegaard is een idyllische rietgedekte carréboerderij, en we waren ons er heel erg van bewust dat we niet in de romantiekval wilden trappen door voor een knusse bloemetjesstijl te gaan. De natuur moest de hoofdrol krijgen,’ vertelt Sofie.
Rustige tinten
Niets in de inrichting eist de aandacht op. De kleuren zijn ingetogen en warm en de boerderij is niet spierwit gekalkt, maar in een tint die meer richting zandkleur gaat.
‘Elk element van het interieur wil een samenspel aangaan met het fantastische landschap, en we hebben geen contrasten gebruikt, maar juist rustige tinten,’ aldus Sofie.
In de gastenkamers ligt er op de bedden een linnen sprei die is geverfd met heide uit verfatelier Københavns Plantefarveri. En kunstenaar en ontwerper Signe Kirk – die overigens ook in Mols woont – maakte reliëfs voor de kamers die zijn geïnspireerd door de ijstijd en die je terugziet in het heuvelachtige, winderige landschap van Mols Bjerge.
Daarnaast vind je op de mooie boerderij fraaie stoffen van Kvadrat en werken van keramist Louise Gaarmann en meubelmaker Nikolaj Engrob.
Hoewel de verbouwing een flinke klus was, is het gezin duidelijk blij met hun besluit om de stad te verruilen voor Mols Bjerge.
‘Onze zorgen over het achterlaten van ons sociale netwerk werden al heel snel weggenomen. Na een week werden we uitgenodigd voor een bruiloft bij de buren. En toen bleek dat ik graag een eigen bedrijf wilde beginnen, werd ik meteen uitgenodigd door een groep andere ondernemers. We hebben veel gekke, bijzondere en creatieve ondernemers ontmoet, en onze vrees om eenzaam te worden op het platteland is totaal onterecht gebleken,’ vertelt Sofie.
Niet alleen leerden ze nieuwe mensen kennen, Sofies moeder is ook in de buurt komen wonen en haar schoonouders zijn in het huis naast hen getrokken.
‘We zijn in een piepkleine samenleving terechtgekomen, waar wijzelf en onze kinderen goede contacten hebben. De grote stad is in zekere mate anoniem, wat zowel iets positiefs als iets negatiefs heeft, maar hier kent iedereen elkaar en bekommert iedereen zich om elkaar.’
Warm en heerlijk
Het enthousiasme straalt ervan af als Sofie vertelt over Sølballegaard en hun nieuwe leven. Het gezin heeft duidelijk zijn plek in het leven gevonden.
‘Het kan hier superdruk en hectisch zijn, maar in de basis is het heerlijk, en Sølballegaard is een heel warme en vriendelijke plek om te zijn. Dat je uit het raam kijkt en in zo’n mooie omgeving midden in Denemarken bent, dat waardeer ik misschien nog wel het allermeest,’ zegt Sofie.
‘Toen we de boerderij kochten, hadden we geen vijfjarenplan. Elke stap leidde weer tot de volgende. En zo zal het vast blijven.’
