In gesprek met Hedda Pier
Dankzij Hedda’s oog voor detail kenmerken haar ontwerpen zich door een tijdloze esthetiek en een perfecte balans tussen kleuren, materialen en het gebruik van kunst. Daarnaast heeft zij zich de afgelopen twee jaar ook gericht op tekenen en schilderen, en onlangs opende ze een eigen studio en showroom, A Place called Plenty, in Wassenaar.
Vanuit het ontwerpen van interieurs ben je ook eigen kunst gaan ontwikkelen. Hoe is dit ontstaan?
‘Ik heb vroeger veel getekend en geschilderd en heb zelfs overwogen om de kunstacademie te doen. Maar ik dacht dat ik niet genoeg inspiratie zou hebben om aan de lopende band te creëren. Ook was ik bang dat er geen toekomst zat in het maken van kunst. Ik heb tijdens mijn studie bedrijfskunde wel een minor gedaan in kunstgeschiedenis, dus het bleef trekken, maar in de jaren die volg- den kwam het op een laag pitje te staan. Pas toen ik, nadat er wat dingen veranderden in mijn werksituatie, tijd voor mezelf had en ik weer schilderles nam, kwam het allemaal terug. Ik besefte zelf niet eens hoezeer ik het gemist had, maar ik geniet er zo van dat ik het nu bewust een onderdeel maak van mijn leven. Ik heb ook heel veel gelezen en ben veel naar musea gegaan, een soort inhaalslag om die gemiste kunstopleiding toch te doen!’
Waar komt die liefde voor kunst vandaan?
‘Mijn vader heeft altijd kunst en objecten verzameld en verkocht, daar komt duidelijk de liefde vandaan. In mijn jeugd in Ghana kwam hij regelmatig thuis met kralen, een stoel of een schilderij dat hij ergens had op de kop had getikt. Terug in Nederland (ik was toen twaalf) begon hij gericht te verzamelen binnen bepaalde stromingen – zowel Nederlandse als buitenlandse kunstenaars en vooral uit de jaren 1940 tot 1970. Hij is erg breed in zijn interesse en kennis, en dat heb ik overgenomen. Hij kende ook veel kunstenaars, dus als kind kwam ik al regelmatig in ateliers en studio’s en ontmoette ik mensen die creatief bezig waren. De liefde voor kunst is me met de paplepel ingegoten.’
Vertel eens iets meer over je werk. Zit er een rode draad in je werken?
‘Ik merk dat ik nog steeds veel aan het experimenteren ben met verschillende materialen en onderwerpen, dus een rode draad is niet snel te vinden. Dat komt waarschijnlijk ook doordat ik zelf veel verschillende soorten kunst kan waarderen. Ik denk dat ik onbewust best een expressionistische stijl heb, vooral als ik schilder, vrij grove toetsen met veel kleur. Ik werk ook graag snel. Meestal kom ik zonder een bepaald idee in mijn atelier en zie ik wel wat er die dag uit komt. Vaak begin ik met wat houtskoolschetsjes om even in te komen. Experimenteren is leuk, maar ik probeer mezelf ook te dwingen om in projecten of series te werken. Zo ben ik momenteel bezig met een serie portretten in olieverf van vrouwelijke kunstenaars. Het is mij al lang geleden opgevallen dat er minder aandacht is geweest voor vrouwen in de kunst, dat vind ik een interessant onderwerp. Er begint verandering in te komen maar we zijn er nog niet.’
Sinds kort heb je ook je eigen showroom. Was dit altijd al een droom van je?
‘Nee, dat was zeker geen droom. Ik wilde na een periode van rust graag weer een fysieke interieurstudio, en de droom was wel om daarbij een atelier te hebben. Dicht bij het strand had ik tot voor kort een antikraak atelier, maar ik wilde de afstand tussen mijn twee ‘werkplekken’ verkleinen zodat ik dingen makkelijker zou kunnen combineren – bijvoorbeeld in de ochtend schilderen en ’s middags werken. Toen dit pand op mijn pad kwam wist ik dat dit het was. De showroom kreeg ik er een beetje bij. Doordat het een winkelpand is, was het logisch om een paar dagen in de week de deur open te zetten. Dat is heel bewust alleen op donderdag en vrijdag, want ik ben geen standaard winkel en wil ook de mogelijkheid hebben om naar afspraken te gaan en ander werk te doen zonder de verplichting om er altijd te zijn. Alles wat je in de showroom ziet is te koop. Ik heb een mooie samenwerking met Mass Modern, een vintage dealer waar ik al lang mee werk. Daardoor heb ik een paar geweldige meubelstukken staan en daarnaast werk ik met leuke kunstenaars en makers voor de keramiek en schilderijen.
Welke ontwerpers en kunstenaars inspireren jou?
‘Een van mijn eerste interieurboeken was van Kelly Wearstler, maar waarschijnlijk is Ilse Crawford mijn grootste inspiratie geweest door de jaren, vooral ook om haar ideeën over human centric design. Momenteel is er in Engeland een aantal heel interessante jonge ontwerpers in opkomst. Sophie Ashby doet gave dingen met kunst en is op sociaal vlak ook erg betrokken, bijvoorbeeld met een stageprogramma waarin inclusiviteit in de designsector centraal staat. Beata Heuman uit Zweden en Luke Edward Hall vind ik ook bijzonder in hun kleurgebruik en durf.
Op kunstgebied ben ik fan van Alice Neel sinds ik in 2016 in het Kunstmuseum Den Haag een expositie van haar heb gezien. Zij is de ultieme mensen- schilder. In mijn onderzoeken voor schilderijen ben ik ook kunstenaars als Leonora Carrington, Meret Oppenheim, Georgia O’Keeffe en Paula Rego tegengekomen. Er zijn zo veel fantastische gevestigde kunstenaars en kunstenaars in opkomst, zoals Claire Tabouret en Lynette Yiadom-Boakye. Peter Doig is overigens ook wel een favoriet.’
