Het droomhuis van een verzamelaar

In S’Arracó in het zuidwesten van Mallorca woont de Deense makelaar en kunstverzamelaar Lisbeth Fuglsang Keldsen in een huis dat haar droom van strak nieuw en gepatineerd oud verenigt met het charmante buitenleven en een vleugje bohemian en natuur.

Vanaf de straatkant past het charmante beige huis met de lichtblauwe luiken naadloos in de traditionele architectuur van het dorp S’Arracó op Mallorca. Aan de andere kant van de voordeur openbaart zich een grote, lichte ruimte, waar zachtgeel, poederroze en turquoise zich ontvouwen op sculpturen en schilderen tussen modernistische meubels en grote, antracietgrijze raampartijen.

  • Ik vond het mooi dat er aan de ene kant van het huis leven is en aan de andere kant rust. Ik heb de originele gevel behouden, wat ook moet, en de rest van het huis heel strak en modern gerenoveerd, met een paar oude elementen,’ vertelt Lisbeth, die tegenstellingen samenbrengt op een nieuwe, harmonieuze manier die de contrasten zowel benadrukt als verenigt.

Als makelaar verkoopt Lisbeth huizen over het hele eiland, en acht jaar geleden werd ze zelf tijdens een lunch met een advocaat in Palma gewezen op deze woning. Hij vertelde dat hij een failliete boedel behandelde in dit dorpje, waar ze heel graag wilde wonen.

  • De lunch was op vrijdag, en hij regelde dat ik het huis maandag kon bezichtigen. Er zijn veel mooie plekken op het eiland, maar S’Arracó is net een beetje anders – wat meer bohemian, kunstzinnig en apart op een goede manier. Er wonen maar 800 mensen, onder wie best veel creatievelingen die hier in de jaren 1960 en 1970 zijn gekomen. We hebben een stuk of vier cafés en een paar goede restaurants.

Toen Lisbeth het huis zag, was ze direct overtuigd. De locatie bood een perfecte kans voor een dialoog tussen dorpsleven en natuur.

  • Ik had een architect bij me, en zij verzekerde me ervan dat wat ik wilde, mogelijk was. Het huis stond al zes jaar leeg en er moest erg veel aan gebeuren. Ik had nog nooit een grote verbouwing gedaan, maar ik wist wat ik wilde en had een goede aannemer en architect,’ vertelt Lisbeth, die op dat moment 3 à 4 kilometer verderop woonde en dus vaak langs kon gaan tijdens het jaar dat de verbouwing duurde. ‘Het heftigst vond ik het toen het huis met grote metalen dragers moest worden gestut terwijl de stalen raamkozijnen erin werden gezet. Gelukkig zei het bouwteam pas achteraf dat ze het zelf ook wel spannend hadden gevonden. Het was een fijne samenwerking en het is precies zo geworden als ik graag wilde.’

De oude en nieuwe elementen gaan allebei een samenspel aan met de eclectische verzameling sculpturen, kunstobjecten en schilderijen. Toen Lisbeth in 2002 naar Mallorca kwam, werkte ze bij het grote, moderne kunstcentrum CCA van Patricia en Jacob Asbæk in Andratx.

  • Kunst moet mij op een speciale manier raken. In veel van de kunst die ik heb, kan ik nog steeds nieuwe dingen ontdekken. Het is moeilijk uit te leggen waar ik voor val. Maar opeens is er iets wat me op een bijzondere manier raakt.