Het huis dat niet wordt beperkt door het bescheiden aantal vierkante meters

Een bescheiden huis voor het architectuurpaar

'We hebben geprobeerd ruimtes binnen ruimtes te creëren om het huis kleiner te maken', zegt Philip Kvalbein Hauge.

Hij zit aan de keukentafel. De muren om hem heen zijn bekleed met multiplex. En er is maar 2 meter tot het plafond.

'Het is alsof je een 'gapahuk' (eenvoudige overnachtingsplaats) binnenkomt. Je voelt je beschut. Het is hier altijd behaaglijk en intiem', zegt hij, staat op en begeeft zich naar de open ruimte.

In de gang naar de keuken is de dakhoogte ineens bijna zes meter. De overgang van het kleine naar het ruimtelijke is opvallend. Het gevoel van veel lucht komt natuurlijk ook door de grote glaspartij waardoor het daglicht de keuken en verder de woonkamer binnenkomt. En net zo belangrijk: de buitenomgeving wordt een belangrijk onderdeel van de beleving van de binnenruimte.

'De woning is speciaal ontworpen met het oog op het betrekken van de berkenbomen bij het leven binnen. Ze zijn van invloed op alle kamers en zorgen ervoor dat de seizoenen binnenkomen', vertelt Eva Louise Korsøen, die net als haar man architect is.

Ze woonden en werkten al samen. Wat was er dan natuurlijker dan dat ze ook samen hun eigen huis gingen ontwerpen? In 2013 vonden ze een stuk grond in Kronstad in Bergen. Het stuk was smal en ze konden er niet zomaar een huis op zetten. Daarom staat het huis met de rug – een gevel zonder ramen – naar een ouder huis ernaast gekeerd, en ziet de voorkant uit op de tuin en de oude berken. De trapeziumvorm van het huis is aangepast aan het stuk grond en versmalt geleidelijk naar het noordwesten. Verder is het heel simpel: twee verdiepingen, vier muren, niets wat uitsteekt en geen inkepingen.

Japanse esthetiek en het zich beperken tot

De afmeting is bescheiden, slechts 100 m2 woonoppervlak. De meesten zouden waarschijnlijk de kansen hebben benut en groter hebben gebouwd, maar Eva en Philip deden het tegenovergestelde. Ze beperkten zich. Met de verkleining kregen ze grotere buitenruimtes, lagere kosten en verbruikten ze minder energie.

'We wilden liever minder maar betere ruimtes hebben. Onze tatami-ruimte is bijvoorbeeld een plek waar we ons terug kunnen trekken, terwijl we toch samen zijn. Onze zoon Jakob heeft een plek om te spelen, te lezen, te gamen en te bouwen met Lego terwijl wij in de buurt zijn', zegt Philip.

De fascinatie van het architectenpaar voor de Japanse esthetiek is overal terug te vinden, maar komt het duidelijkst tot uiting in dit afgeschermde, verhoogde deel van de woonkamer. Tatami is een traditionele Japanse vloermat gemaakt van rijststro, ingelegd in een houten frame voor stabiliteit. Hier in huis is het frame als een soort daybed 20 cm boven de vloer opgetild.

'Het is typisch Japans dat de functies elkaar overlappen. Dit huis is eigenlijk een groot drieslaapkamerappartement.