Hypermodern huis met een oude ziel midden in Kopenhagen

In hartje Kopenhagen staat een mooi pand met een bijzondere geschiedenis.

Door

Marlene Toldbod Jakobsen

— 23. juni 2022

#Woonreportages

Een oud rijtjeshuis uit 1870

In de Kopenhaagse wijk Frederiksstaden staan negen bijzondere huizen naast elkaar: het Engelse huizenblok van de Deense architect Vilhelm Tvede, gebouwd in de jaren 1870. Zoals de naam al zegt zijn de huizen volgens Britse voorschriften gebouwd, al deed Tvede in Hamburg inspiratie op voor dit project.

De originele plattegrond volgde het upstairs-downstairs principe: de bedienden op de zolder en in het souterrain en de eigenaren op de etages ertussen. Dat houdt in: keuken en de slaapkamer van het koksmeisje in het souterrain, eetkamer en bibliotheek op de bel-etage, twee huiskamers op de eerste verdieping, twee slaapkamers op de tweede verdieping en bovenin twee bediendenkamers en een droogzolder.

De wanden en meubels in de woonkamer zijn qua kleur mooi op elkaar afgestemd. Aan de muur hangt een schilderij van Christian Lemmerz, de vloerlamp met drie poten is de Rosy Angelis van Flos, de loungestoel is van Le Corbusier en de beide tafels heten Giro en zijn ontworpen door Anna Deplano. De mooie grijze bank is van het Italiaanse merk Zanotta, een ontwerp van Damian Williamson. Het kleed dat het geheel aaneensmeedt, is van Jacarandra. De hanglamp Heracleum van Moooi is eerder bedoeld als decoratie dan voor de verlichting.

Rond de PK54-eettafel staan stoelen van Egon Eiermann van Please Wait to be Seated, de spiegel is van Philippe Starck en de kast 2R komt uit de eigen collectie van Paustian.

Een gedateerde plattegrond

Omdat de huizen in de jaren 1970 een monumentale status kregen, ziet de plattegrond er in alle huizen nog steeds zo uit. Op een na. ‘De eigenaren van dit huis hadden de keuken naar de bel-etage verplaatst – dat mag nu niet meer. De andere huizen hebben ook prachtige keukens, en ze steken 45 centimeter boven straatniveau uit. Maar als je zoals wij drie kinderen hebt, ben je gewoon heel veel in de keuken, en de situering ervan was doorslaggevend voor onze beslissing om het huis te kopen,’ zegt Ann-Birgitte Langkilde Gregersen, die er met haar man Ole en hun drie kinderen woont.

Het Schilderij van Erik A. Frandsen lijkt haast een kamertje in een kamer. De kast eronder is een Universal Shelving System van Vitsœ, de vloerlamp is een Constanza van Luceplan.

De mooie lamp boven de eettafel heeft Ann-Birgitte geërfd van vrienden van haar ouders. Het is een Zettel’z van Ingo Maurer. De kinderen mochten een paar velletjes beschrijven om de lamp persoonlijker te maken.

Moeilijk besluit

Ze kochten het huis in 2016 en hebben in een jaar tijd alles verbouwd, behalve het souterrain. En met een monument moet je erg alert zijn op alle restricties. ‘De eetkamer en de bibliotheek vormen samen de woonkeuken. We moesten een vergunning aanvragen voor de dubbele deur ertussen, die is gemaakt volgens tekeningen van dubbele deuren in de andere huizen,’ vertelt Ann-Birgitte.

Voor de keuken wilden we een lang kookeiland met een marmeren blad, omdat we ons voorstelden dat hier vroeger een lange eettafel had gestaan. We hebben getwijfeld hoe we hem zouden plaatsen: wilden we uit het raam kijken of juist de eetkamer in? We kozen voor het laatste, omdat er dan contact is tussen de mensen in de eetkamer en de keuken. En dat is een goede beslissing geweest.’

Essentiële kleurkeuzes

De kamers op de eerste verdieping zijn behouden, net als de ouderslaapkamer, de badkamer en de kamer van de jongste op de tweede verdieping. Helemaal bovenin hebben de twee tieners elk hun eigen kamer, in de voormalige bedienden- kamers, en een grote gemeenschappelijke ruimte waar vroeger de droogzolder was. Als je zo veel verdiepingen moet inrichten, heb je iets nodig dat samenhang creëert. Dat is grotendeels gedaan met kleur.

‘In het trappenhuis kozen we een donkere zandtint, zodat je bij elke verdieping die je betreedt het gevoel hebt dat de kamers groot en licht zijn. De keuken, eetkamer en de slaapkamers van de kinderen kregen een lichtgrijze, bijna witte kleur, die gezelligheid en intimiteit schept. Voor de andere kamers kozen we een kleur die er qua toon bij past, maar meer richting beige gaat, omdat we vonden dat deze ruimtes wel een wat warmere tint konden hebben.’

Drie van de vijf leden van het gezin Gregersen: Ann-Birgitte en haar kinderen Asger en August.

De tieneretage op zolder heeft een eigen woonkamer, die vaak wordt gebruikt als er vrienden over de vloer zijn. De bank is van Ikea, de tafel van Hay en het vloerkleed van Woodnotes. De stoel is een Eames, de lamp op de vloer heet Global, het schilderij is door Ann-Birgitte gemaakt.

‘Ik kan niet wonen zonder licht’

Wonen met licht is belangrijk voor het gezin, vooral voor Ann-Birgitte, die het al sinds ze met Ole ging samenwonen bovenaan haar prioriteitenlijstje had staan. ‘ Mijn man stuurde me de ene woningadvertentie na de andere, en ik wees ze allemaal meteen af omdat ze op het oosten waren gericht. Ik kan gewoon niet wonen zonder licht. We kwamen uiteindelijk uit bij een appartement op het zuid- westen aan de binnenmeren van Kopenhagen, met heel veel licht.

Dus de manier waarop we nu wonen, lijkt daar in dat opzicht sterk op. Ik kan kleurrijke interieurs heel mooi vinden, maar als wij thuiskomen van het werk, hebben we behoefte aan een rustige omgeving,’ legt Ann-Birgitte uit. Het Engelse huis is echt een woning geworden waar ze geweldig blij mee is – van boven tot onder.

Voor de luxueuze inrichting van de badkamer liet Ann-Birgitte zich inspireren door hotels in Hamburg en Spanje. Tussen de twee glazen deuren zit een muur, met links het toilet en rechts de douche.

Behalve de keuken deed Boffi ook de ouderbadkamer, die in verbinding staat met de slaapkamer. De spots en railverlichting zijn van Delta Light en passen bij die in de keuken.