Architect bouwt zijn eigen, 52 meter lange droomhuis - een samensmelting van binnen en buiten

Een cathedraal in Japanse stijl

Een huis met een puntdak, dat toch helemaal van nu is? Dat kan dus.

Het is alsof je een kathedraal binnenstapt als je in Japanse stijl je schoenen buiten hebt achtergelaten en op kousenvoeten een hemelhoge ruimte betreedt, die dit nieuwe vakantiehuis heel bijzonder maakt. We verbazen ons over de sublieme akoestiek in het 5,5 meter hoge middengedeelte en begrijpen meteen waarom hier weleens meditatie- en yogalessen worden gegeven waarbij geluid centraal staat.

Die bestemming is er pas bij bedacht toen het huis eenmaal gebouwd was, vertelt Marc Jay, die architect is en ook nog eens twee rechterhanden heeft. Hij begeleidde de bouw en heeft hier en daar zelf de puntjes op de i gezet. De woning is een beetje zijn kindje, dat blijft groeien.

• Nee, het is nog niet af, en er moet nog flink wat gebeuren voor ik tevreden ben. Maar we kunnen er wonen, en ik moet er maar mee leven dat bepaalde details nog niet kloppen, zegt hij met een glimlach.

Marc wilde graag een huis bouwen voor zichzelf en zijn gezin – Cecilie, hun kinderen Uma Jo en Jolene, plus de hond Autocad. Ook Marcs moeder was betrokken bij de totstandkoming van het huis, dat de bijnaam Villa Tipi heeft en een eerbetoon is aan Scandinavische en Japanse architectuur.

• Ik ben gefascineerd door Deense huizen uit de jaren 1950 en 1960, die vaak een zadeldak hadden. Veel Deense vakantiehuizen hebben zo’n vorm. Het probleem ervan is alleen dat er onder het schuine dak loze ruimte ontstaat. Dat heb ik opgelost door de ruimte te laten doorlopen tot buiten de driehoek. En zo werd het huis 52 meter lang – misschien wel het langste huis in deze hele regio, lacht hij.

In de vleugels aan weerszijden van de driehoek zijn slaapkamers en badkamers gerealiseerd – waarvan sommige alleen toegankelijk zijn via een buitengang, zoals bekend uit de Japanse architectuur.

Als je misschien maar één huis in je leven bouwt, waarom dan niet je droomhuis?

De locatie, vlak bij het populaire natuurgebied Tisvilde Hegn, bepaalde wat er gebouwd kon worden. Er golden restricties voor het perceel van 4000 m2 om drasland en vennen te beschermen. Dat betekende dat het huis zo gebouwd moest worden dat het vennetje op het terrein werd ontzien.

• Ik stelde mezelf de vraag die iedereen die nieuw gaat bouwen zou moeten stellen: hoeveel huizen bouw je eigenlijk voor jezelf in je leven? En als dat er maar een paar zijn of misschien maar één, waarom zou je dan niet iets bijzonders bouwen, iets wat helemaal jouw droomhuis is? Ik wilde de omringende natuur betrekken bij het interieur, en het is in mijn optiek gelukt om een huis te bouwen waarbij binnen en buiten versmelten. Zo zijn er aan weerszijden van de centrale ruimte schuifdeuren en -ramen gemaakt en draagt het terras rondom het huis bij aan de totaalbeleving.

Een band met elke centimeter van de vloer

Alle vloeren in Villa Tipi hebben een verhaal. In het bijzonder de eiken vloer, die uit een houthandel in Nederland komt. De eikenhouten planken zijn meer dan 100 jaar oud.

• Goed hout en gebruikte vloerdelen zijn zuidelijker in Europa veel goedkoper dan hier, en onze woonkamervloer heeft Nederlandse roots. Toen hij er eenmaal lag, hebben Cecilie – toen hoog- zwanger – en ik het hout avondenlang gewaxt en geprobeerd de kleurvariatie naar boven te halen. Dus je kunt wel zeggen dat we een band hebben met onze vloer. We kennen elke centimeter.

Ook de badkamervloer en het vloertje rond de houtkachel in de woonkamer hebben een verhaal. Die bestaan uit kasseien uit de Kopenhaagse wijk Christianshavn, waar het gezin heeft gewoond.

• Ik heb bouwvakkers uit Noord-Jutland ingeschakeld. Dat zijn in mijn ervaring de beste, en omdat dit een erg zichtbaar huis is waarin je niks kunt wegwerken achter platen, was er precisiewerk nodig. De zijvleugels zijn opgebouwd uit modules die in een fabriek in Noord-Jutland zijn geproduceerd, zegt Marc.

Als we bij het gezin op bezoek zijn om foto’s te maken, zijn ze bezig met het winnen van zaad uit tomaten voor volgend jaar, en buiten zijn bonen en courgettes klaar voor de pluk. Volgend jaar willen ze meer groente gaan verbouwen, en de keuken is dan ook een soort werkplaats annex oranjerie. De natuur is dichtbij.

• De mooie natuur hier ervaren of een cantharel plukken, dat zijn geluksmomentjes. Ik voel dat ik er een beter mens van word om hier te zijn, besluit Marc.