Het huis van de spreeuw, de raaf en de valk
In Odsherred staat een stukje familiegeschiedenis. Hier brengt de familie Martensen-Larsen al 111 jaar, vier generaties lang, de vakanties door. In dit persoonlijke verhaal schrijft interieurstylist Katrine Martensen-Larsen over jeugdherinneringen, bridgeavonden en hoe het is om een huis te leen te hebben totdat de volgende generatie het overneemt.
DoorIn 1912 kocht mijn overgrootvader, de advocaat Wilhelm Stæhr, een stuk grond van ongeveer 2,5 hectare in Odsherred aan de Nyrup Bugt, een baai van het Kattegat.
De boer die het land vlak bij het strand verkavelde, had moeite om de zanderige grond te verbouwen, en toen de gemeente in de jaren 1910 toestemming verleende om percelen uit te geven voor vakantiehuizen, grepen enkele rijke inwoners hun kans.
Mijn overgrootouders bouwden een badhuisje op hun nieuwe lapje grond in de duinen en fietsen er in de middag vaak naartoe voor een kop koffie en een frisse duik. Hun plaatsgenoten schudden hun hoofd.
‘Wat moet je met zo’n stuk zand,’ lachten ze.
‘Iedereen kan toch naar het strand fietsen om te gaan zwemmen als hij daar zin in heeft?’
De spreeuw, de raaf en de 3 broers en zussen
Mijn overgrootouders kregen maar één kind, mijn oma. In 1928 kwam Wilhelm Stæhr om bij een verkeersongeluk. Hij had een botsing met een man die Ravn van zijn achternaam heette, en de krantenkop boven het artikel over het ongeluk luidde ‘Toen de spreeuw de raaf ontmoette’ (stær betekent ‘spreeuw’ en ravn ‘raaf’, red.).
Mijn oma trouwde met mijn opa, Henning Martensen-Larsen, die boswachter was in het park Dyrehaven bij Kopenhagen. In 1950 erfde mijn oma het vakantiehuis, en rond die tijd kreeg mijn opa een nieuwe baan bij de koninklijke bossen rond kasteel Gravenstein bij Sønderborg, waar hij met zijn vrouw en hun vier kinderen ging wonen. Mijn vader was de jongste. Mijn grootouders gingen in de vakantie vaak naar Odsherred en breidden het badhuisje in de loop de jaren uit tot een echt vakantiehuis.
Toen mijn opa en oma begin jaren 1960 kort na elkaar overleden, erfden hun kinderen het perceel. De oudste werd uitgekocht, omdat zij naar Noorwegen was verhuisd, de andere drie verdeelden de grond in drie even grote stukken. Mijn ouders bouwden op hun deel hun eigen nieuwe vakantiehuis.
In de zomer is het altijd een drukte van belang rond de huisjes op de mooie plek aan zee, en de familie drinkt vaak samen koffie of borrelt op een van de terrassen.
Ligstoelen met matrassen bekleed met de stof Painted Ikat, ontworpen door Helene Blanche, getrouwd met Katrine's broer Jannik Martensen-Larsen.
Het huis is ontworpen door Katrines moeder, interieurarchitect Charlotte Martensen-Larsen, met hulp van een collega uit de tijd dat ze bij een architectenbureau werkte, in de jaren 1960. De houten gevelbekleding is zwart geverfd, en het dak heeft een roefconstructie bekleed met bitumen. Links zie je nog net de nieuwe erker met de grote glaspartij. In de tijd dat Katrines ouders het vakantiehuis bouwden, moest je minimaal 50 meter van de kust blijven. Het huis is nog iets verder landinwaarts gebouwd op een heuveltje, om alles uit het uitzicht te halen.
Tegen de gevel van de bijgebouwen is een buitenkeuken gemaakt. Hij is gesmeed door de lokale leverancier Kiboko. De rustieke plankentafel is van Damborg Havemøbler in Nykøbing Sjælland.
Aan de rand van de luifel zijn haken voor hangmatten bevestigd. Zo kun je altijd een plekje uit de wind en in de zon vinden.
Een paar jaar terug heeft Henrik het terras aan de zeezijde uitgebreid. Als het windstil is, is dit de mooiste plek van het huis.
Katrine en Henrik maken dagelijks meerdere strandwandelingen met de hond Walther, en vooral Katrine zwemt ijverig.
De erker richting het water werd gebouwd na een plotselinge tussenkomst van Katrine's vriend Henrik, die timmerman is. Vanuit de erker kunt u genieten van de mooiste zonsondergangen over het water.
De zwarte platen waarmee de erker vanbinnen is bekleed, zijn dezelfde als die voor het wandrek in de keuken zijn gebruikt. Het nieuwe raam is van gehard glas, zodat je er tegenaan kunt leunen.
De bank fungeert als extra slaapruimte. De kussens zijn genaaid in de stof Carnival van de Engelse Christopher Farr Cloth.
Boven de open haard heeft Katrine een aantal van haar favoriete keramiek geplaatst, gekocht bij plaatselijke pottenbakkers of gevonden op rommelmarkten. Er is ook een vroege vaas van Thora Finssdottir, en in de zwartgeverfde setdoos een paar fijne, kleine vilten olifantjes die Katrine's dochter Julie maakte toen ze klein was. De tekening links is gemaakt door Helene Blanche. Katrine vond de opgerolde poster in de doos; de kleuren waren perfect.
Stap voor stap heeft Katrine de inrichting van het oude vakantiehuis veranderd van typisch jaren 1970 in een strakkere Scandinavische stijl, waarbij zwart en wit worden verzacht met de kleuren van de kust. De stof met het grote dessin van Christopher Farr Cloth, waarmee de poef ook bekleed is, maakt de inrichting tot een geheel. De bank is van Raun en het kunstwerk erboven van Helene Blanche. Het blauwe vloerkleed stamt uit de begintijd van het huis. Katrine vond het na jaren terug in het opbergbankje en is nu heel blij dat ze het nooit heeft weggegooid.
Henrik heeft de keuken samen met Katrine ontworpen en gebouwd. Let op de zwarte randen tussen de ladekasten, die aansluiten bij de geprofileerde details rond de originele ramen. De eettafel is van Norr11 en de SE68-stoelen zijn ontworpen door Egon Eiermann. De lamp boven de tafel is van Eleanor Home. Het houtwerk en de fronten zijn geverfd in de kleur Dimpse van Farrow & Ball. Om een wasemkap te vermijden, heeft het stel gekozen voor een kookplaat met ingebouwde afzuiging van Bora. En dankzij de Quooker-kraan hoeven er niet te veel elektrische apparaten op het massief eiken keukenblad te staan. De slanke, zwarte handgrepen in retrostijl passen bij de oorspronkelijke stijl van het huis.
Het witte beddegoed is van Ikea, net als de metalen bedlampjes. De kussens zijn van zachtblauw linnen van C&C Milano via Tapet-Cafe. Boven het bed hangt een foto van Katrines vriend en ex-collega Stuart McIntyre.
De badkamer is zo’n 15 jaar geleden verbouwd. Op de oude betonvloer en in de douchenis kwamen tegels. Voor de wastafel en de douche hangt een zachtblauw, linnen gordijn van C&C Milano.
