
Architect Rasmus Bak op de rand van een Bolia-bank, die met zijn warme leren bekleding de ruwe betonnen muur verzacht.
In deze woning gaat de Scandinavische stijl samen met ruw beton en de minimalistische lijnen van de jaren 1960.
AfWaar te beginnen? Met de grote lijnen? Of zullen we inzoomen op een van de vele details, zoals het superdunne eiken keukenblad dat boven het eiland lijkt te zweven, de Japanse papieren lamp in het hart van het huis of het kleu- renpalet, met zo min mogelijk wit om alles sober en natuurlijk te houden. Waar we ook starten, alles komt samen in een organische flow.
‘Ik werk met vormgeving, interieur, licht, lucht, overgangen, tactiliteit, materialen, hygge en rust en heb altijd gekeken naar de Scandinavische en Japanse stijl. Ik heb mezelf uitgedaagd om al het onnodige weg te laten en iets te maken waar niets druk, rommelig of opzichtig is. Ik heb uit al mijn ervaringen het beste genomen, om zo een rustige basis te creëren. Dat is belangrijk voor mij, dat ik een privéleven en een huis heb waar ik me kan terugtrekken en relaxen,’ vertelt Rasmus Bak.
Rasmus Bak geeft al zijn projecten een naam, en zijn eigen villa heet In Situ, wat Latijn is voor ‘ter plaatse’ en een vakterm voor beton dat ter plekke wordt gegoten, wat hier ook gebeurd is.
Maar ook andere dingen zijn ter plekke gegoten of speciaal gebouwd: de wastafels in de badkamer zijn ontworpen door Baks Arkitekter en uit grote blokken Zwitserse leisteen gezaagd, en ook de plafondhoge deuren van eikenhouten Dinesen-planken zijn een ontwerp van Baks Arkitekter.
De raamkozijnen van eikenhout van Krone Vinduer zijn op maat gemaakt.
‘Het draait om weinig, maar goed. We leven in een tijd van drukte en rommel. Steve Jobs sprak over het belang van het wegnemen van ruis om energie vrij te maken voor andere dingen. Dat heb ik met dit huis gedaan,’ verklaart Rasmus Bak.
Licht en lucht stromen dus door het huis, dat ontdaan is van alle poespas en toch imperfect en organisch is. Want als je natuurlijke materialen gebruikt, ontstaat er iets wat je niet kunt sturen. Planten groeien, houtwerk veroudert en moet worden geolied en zelfs beton verandert door de tijd heen. Dat is een bewust onderdeel van het geheel en de poëzie van de architect.