Onder een oud rieten dak gaat een uniek en modern huis schuil
Alleen de bakstenen en het rieten dak uit de 19e eeuw bleven na een ingrijpende verbouwing behouden.
Door
De 19e-eeuwse boerderij wordt door een Duits stel uit Hamburg als vakantiehuis gebruikt. Omdat het direct aan de weg ligt, kozen de architecten ervoor de traditionele gevel met de originele rode baksteen, het rieten dak en de gebogen luifel boven de deur te behouden. Ook de bestrating draagt bij aan de uitstraling.
De lichinval van het oude huis doet denken aan een werk van de Deense schilder Vilhelm Hammershøi. De kleine onderverdeelde ramen zijn aan de straatkant behouden en blijken binnen verrassend in moderne, strakke architectuur te zijn gevat. De muren zijn gestuukt met kalkmortel, wat het oppervlak veel structuur geeft. De originele lage plafonds zijn weggehaald, waardoor je nu tegen de dakspanten aankijkt.
Het panoramische uitzicht op Geltinger Birk is meegenomen in de ervaring van het huis en het buitenleven. Zo biedt het verzonken terras beschutting, terwijl je zittend op de treden van de natuur kunt genieten.
Bik de verbouwing kozen de eigenaren niet voor een romantische benadering. Ze wilden een moderne uitstraling, getuige deze grafische trap, die een ruimte herbergt achter een discreet verborgen deur.
In de aanbouw van hout en glas aan de achterzijde voel je je dicht bij de natuur. Doordat de ruimte zich naar het zuiden en westen opent, wordt er veel licht gecreëerd. Als aanvulling op de aangrenzende grote, hoge leefkeuken is de woonkamer juist lager. Hij is ‘gevoerd’ met hout, en voor de meubels zijn neutrale kleuren gekozen.
De nieuwe ramen liggen een stukje terug. Daardoor vormen ze verborgen gaten in de muur, die niet de aandacht trekken. Je komt het huis binnen in de keuken, maar een houten lattenwandje schermt de ingang af.
Het oorspronkelijke huis had allemaal kleine, lage kamertjes, waarvan er aan de kopse kanten een paar zijn behouden. Als opvallend contrast is het midden van het huis helemaal opengemaakt tot aan het dak. Daardoor kijk je in de leefkeuken tegen de balken aan, die een visueel e!ect creëren op het plafond. De eettafel is een verlengstuk van het keukenblad, een blok beton dat door een kraan naar binnen is getakeld. Het eikenhout vormt een licht, rustig decor, waar Hans J. Wegners Y-stoelen discreet in passen.
Een swarte muur markeert de aanbouw. Het is een van de weinige, maar wel markante uiterlijke tekens van de ingrijpende verbouwing en modernisering van de oude boerderij. Om de aanbouw onder het rieten dak te kunnen schuiven, werd de vloer van de woonkamer verlaagd. Die oplossing creëert tevens een flow tussen binnen en buiten, want het terras heeft hetzelfde niveau. Omdat de gevel aan de straatkant behouden bleef, wilden de architecten aan de achterzijde een paar opvallende ingrepen doen. Die moesten voor contrast en spanning zorgen, vooral wat betreft de lichtinval tussen de kleine ramen aan de straatkant, die privacy geven, en de grote openingen naar de tuin en het landschap, die het licht binnenlaten.
De kozijnen in het huis zijn van eiken, als warm, zacht contrast met de ruwe, gestuukte wanden. Tijdloos design is kenmerkend voor de inrichting van de slaapkamer, waar de Folding Chair van Hans J. Wegner aan de muur kan worden gehangen.
