Huizen

Onder een oud rieten dak gaat een uniek en modern huis schuil

Alleen de bakstenen en het rieten dak uit de 19e eeuw bleven na een ingrijpende verbouwing behouden.

Door 
Mathilde Rude
 — 09. september 2022
    © Jose Campo —

    De 19e-eeuwse boerderij wordt door een Duits stel uit Hamburg als vakantiehuis gebruikt. Omdat het direct aan de weg ligt, kozen de architecten ervoor de traditionele gevel met de originele rode baksteen, het rieten dak en de gebogen luifel boven de deur te behouden. Ook de bestrating draagt bij aan de uitstraling.

    Een diepe knieval voor de ziel van het huis

    De meeste 19e-eeuwse huizen tussen de uitgestrekte roggevelden in het Duitse Zuid-Sleeswijk zijn onherkenbaar verbouwd. Maar met de hulp van twee architecten heeft een ervan zijn rieten dak en originele uitstraling behouden. Vanbinnen is het huis echter naar het nu getrokken, met strakke lijnen en de nadruk op het uitzicht op bos en veld.

    © Jose Campo —

    De lichinval van het oude huis doet denken aan een werk van de Deense schilder Vilhelm Hammershøi. De kleine onderverdeelde ramen zijn aan de straatkant behouden en blijken binnen verrassend in moderne, strakke architectuur te zijn gevat. De muren zijn gestuukt met kalkmortel, wat het oppervlak veel structuur geeft. De originele lage plafonds zijn weggehaald, waardoor je nu tegen de dakspanten aankijkt.

    © Jose Campo —

    Het panoramische uitzicht op Geltinger Birk is meegenomen in de ervaring van het huis en het buitenleven. Zo biedt het verzonken terras beschutting, terwijl je zittend op de treden van de natuur kunt genieten.

    Een historisch huis

    Rietgedekte boerderijen zijn het summum van landelijke harmonie en zijn vanwege hun idyllische uitstraling gewild. Meestal gaan ze samen met lemen muren en romantische stokrozen, maar het huis van dit Duitse gezin is naar het nu getrokken.

    De volledig verbouwde vakantiewoning ligt in Zuid-Sleeswijk in Duitsland en is eind 19e eeuw door boeren gebouwd. De omgeving wordt gekenmerkt door pittoreske roggevelden en het uitzicht op het natuurgebied Geltinger Birk, waar wilde paarden en herten op de zeeklei lopen.

    De eigenaren hadden daarom hun zinnen gezet op dit huis, al was het in slechte staat. Het stond al tien jaar leeg en was in die tijd flink in verval geraakt.

    © Jose Campo —

    Bik de verbouwing kozen de eigenaren niet voor een romantische benadering. Ze wilden een moderne uitstraling, getuige deze grafische trap, die een ruimte herbergt achter een discreet verborgen deur.

    © Jose Campo —

    In de aanbouw van hout en glas aan de achterzijde voel je je dicht bij de natuur. Doordat de ruimte zich naar het zuiden en westen opent, wordt er veel licht gecreëerd. Als aanvulling op de aangrenzende grote, hoge leefkeuken is de woonkamer juist lager. Hij is ‘gevoerd’ met hout, en voor de meubels zijn neutrale kleuren gekozen.

    Een niet-traditioneel en modern landhuis

    Qua stijl was er sinds de bouw weinig aan veranderd, en het plafond was zo laag dat ze op de meeste plekken niet rechtop konden staan. Achter het huis bevond zich een varkensstal, her en der op het terrein stonden kleine schuurtjes en het dak stond op instorten.

    Er was iemand met visie nodig om de mogelijkheden te zien, en daarom namen ze contact op met architectenbureau Jan Henrik Jansen Arkitekter, dat met zijn experimentele benadering prijzen heeft gewonnen voor zijn bijzondere vakantiehuizen, en met de Australische architect Marshall Blecher, partner bij het project Copenhagen Islands – drijvende eilandjes in de haven van Kopenhagen.

    Het stel droomde van een niet-traditioneel, modern landhuis, waar ze naast hun werk – ze runnen samen een internationaal bedrijf in Hamburg – in de weekenden zouden kunnen ontspannen. En op den duur is het de bedoeling om er permanent te gaan wonen.

    Lees ook:

    © Jose Campo —

    De nieuwe ramen liggen een stukje terug. Daardoor vormen ze verborgen gaten in de muur, die niet de aandacht trekken. Je komt het huis binnen in de keuken, maar een houten lattenwandje schermt de ingang af.

    © Jose Campo —

    Het oorspronkelijke huis had allemaal kleine, lage kamertjes, waarvan er aan de kopse kanten een paar zijn behouden. Als opvallend contrast is het midden van het huis helemaal opengemaakt tot aan het dak. Daardoor kijk je in de leefkeuken tegen de balken aan, die een visueel e!ect creëren op het plafond. De eettafel is een verlengstuk van het keukenblad, een blok beton dat door een kraan naar binnen is getakeld. Het eikenhout vormt een licht, rustig decor, waar Hans J. Wegners Y-stoelen discreet in passen.

    Respect voor de originele uitstraling

    Veel vergelijkbare huizen in deze omgeving zijn onherkenbaar verbouwd, maar de architecten wilden de historische uitstraling van dit huis graag behouden. Daarom werd de gevel aan de straatkant gespaard en met mini- male veranderingen vernieuwd.

    Alleen een dakraam van zwart staal duidt erop dat er substantiëlere veranderingen zijn doorgevoerd. Dat is inderdaad het geval aan de achterzijde, die op de tuin is gericht. Hier is een discrete aanbouw met zwart omlijste, hoge ramen onder het rieten dak geschoven, als contrast met de historische uitstraling van de bakstenen en het rieten dak.

    De woonkamer in de aanbouw is letterlijk ingekaderd in eikenhout. De look wordt voortgezet in het houten terras waar de kamer op uitkomt.

    © Jose Campo —

    Een swarte muur markeert de aanbouw. Het is een van de weinige, maar wel markante uiterlijke tekens van de ingrijpende verbouwing en modernisering van de oude boerderij. Om de aanbouw onder het rieten dak te kunnen schuiven, werd de vloer van de woonkamer verlaagd. Die oplossing creëert tevens een flow tussen binnen en buiten, want het terras heeft hetzelfde niveau. Omdat de gevel aan de straatkant behouden bleef, wilden de architecten aan de achterzijde een paar opvallende ingrepen doen. Die moesten voor contrast en spanning zorgen, vooral wat betreft de lichtinval tussen de kleine ramen aan de straatkant, die privacy geven, en de grote openingen naar de tuin en het landschap, die het licht binnenlaten.

    Van 14 kamers naar één

    In het proces is zo veel mogelijk recht gedaan aan het oude gebouw. Zo zijn de glaspartijen aangebracht op plekken die door eerdere aanbouwen beschadigd waren. Het hart van het huis was een doolhof met 14 kamers.

    Die maakten plaats voor een ruime leefkeuken, waar je tegen de eikenhouten dakspanten aankijkt. Er heerst een bijna sacrale sfeer, waar verleden en heden elkaar vinden. Toen het dak werd hersteld, werd er met een hijskraan een 6 meter lange betonnen sokkel naar binnen getakeld. Die fungeert nu als kookeiland en eettafel. Het materiaal past mooi bij de met kalkmortel gestuukte muren.

    Evenzo passen de op maat gemaakte deuren van Duits eiken bij de eikenhouten vloer. Naast de visuele veranderingen voldoet het volledig geïsoleerde huis met vloerverwarming aan de huidige milieu- normen, waardoor het nu en in de toekomst een perfect toevluchtsoord is.

    © Jose Campo —

    De kozijnen in het huis zijn van eiken, als warm, zacht contrast met de ruwe, gestuukte wanden. Tijdloos design is kenmerkend voor de inrichting van de slaapkamer, waar de Folding Chair van Hans J. Wegner aan de muur kan worden gehangen.

    Verwante artikelen