Oude woning van schilder Carl Locher
‘Tussen twee zeeën, in het topje van Denemarken, waar het Skagerrak en het Kattegat op elkaar botsen en zand en wind strijden tegen het land, ligt Skagen.’
Met deze woorden begint VisitDenmark de beschrijving van de vissersplaats met de karakteristieke gele huizen, die door de jaren heen al zo veel mensen van heinde en verre heeft aangetrokken. We brengen hier een bezoek aan kunst- en meubeldealer Thomas Schlosser, die net klaar is met de restauratie van een van de architectonische parels van het stadje, het huis van schilder Carl Locher.
Het huis, dat al jaren in slechte staat verkeerde, is een ontwerp van architect Ulrik Plesner, die ook veel andere bekende gebouwen in Skagen op zijn naam heeft staan.
Architect Poul Nedergaard van de Vereniging voor Bouw- en Land- schapscultuur in Skagen en Råbjerg kende het pand de hoogste monumentale status toe, waardoor het nu deel uitmaakt van het cultureel erfgoed van Skagen, net als de woning van de havenmeester, Brøndums Hotel en het tolgebouw.
De renovatie duurde vier jaar, en Thomas Schlosser mag zijn vader en oudere broer, die allebei erg handig zijn, dankbaar zijn voor het resultaat.
Eerste kennismaking met het huis
‘Ik ben opgegroeid in Jerup in Noord-Jutland en bracht mijn zomervakanties altijd in Skagen door. In 2016 was ik hier met een vriend en toen we naar het strand liepen, kwamen we langs het huis en zagen we dat het leeg stond en in vrij erbarmelijke staat verkeerde.
Er stond een container op de oprit en ik weet nog dat ik dacht dat de mensen die dit prachtige huis hadden gekocht echt mazzel hadden. En dat ze een grote, maar spannende renovatie voor de boeg hadden,’ vertelt Thomas Schlosser, die ervan baalde dat hij niet de gelukkige was.
‘Later die dag liep ik toevallig langs een lokale makelaar en daar zag ik dat het huis te koop stond. De dag erna heb ik het gekocht, maar wel nadat ik eerst met mijn vader had besproken wat het ongeveer zou kosten om het op te knappen, en of hij die klus op zich wilde nemen,’ lacht Thomas.
Van ruïne naar paleisje
Elke centimeter, zowel binnen als buiten, is aangepakt en nu staat het huis er weer prachtig bij, tot vreugde van de inwoners van het stadje en alle toeristen.
De opvallendste verandering – buiten de nieuw aangelegde tuin met duinen en zandhaver – is de aanbouw, die met een open plafond tot in de nok, zichtbare balken en ramen rondom plaats biedt aan een aanlokkelijk klein zwembad. Zo zou iedere wellnessruimte eruit moeten zien.
‘We hebben ook een nieuwe dakconstructie gemaakt, nieuwe vloeren gelegd en nieuwe ramen met roedeverdeling geplaatst, en ook vier nieuwe badkamers gemaakt – er waren namelijk geen badkamers toen we begonnen. Het was een gigantische klus,’ verklaart Thomas.
Stad van de beroemde Skagenschilders
Het huis van Locher heeft als naaste buur Brøndums Hotel, ook ontworpen door architect Ulrik Plesner, dat vroeger een ontmoetingsplaats was voor de kunstenaarskolonie die zich eind 19e eeuw in Skagen vestigde.
Skagen was toen een moeilijk bereikbare plaats. Zonder spoorwegverbinding kwam je hier alleen te paard vanuit Frederikshavn, en omdat er geen haven was, moesten schepen een stuk verderop aanleggen, aan de westkust, waar de woeste golven het ook heel gevaarlijk maakten om aan land te komen.
Het oude vissersdorpje had toen circa 2000 inwoners, die een eenvoudig en bescheiden leven leidden. Het lag vlak bij Grenen, waar het Skagerrak en het Kattegat bij elkaar komen, wat voor barre weersomstandigheden en een sterke stroming zorgt.
Maar je vindt hier ook een van de mooiste natuurgebieden van Denemarken. De mooie natuur en het unieke licht trokken vele kunstenaars aan, die later de Deense kunstgeschiedenis op zijn kop zetten.
Passie voor inrichting
‘De Skagenschilders waren dol op dit gebied vanwege de prachtige natuur, het unieke licht en de eenvoud van de samenleving.
Carl Locher maakte deel uit van de kunstenaarskring. Hij was een bekwame zeeschilder, maar stond een beetje in de schaduw van zijn vrienden P.S. Krøyer en Michael Ancher,’ vertelt Thomas, terwijl hij ons rondleidt in het hoge atelier en uitlegt hoe Carl Locher het licht in de ruimte schijnbaar via de luiken in de kleine ramen op het zuiden en westen regelde.
Het meeste licht stroomt echter naar binnen via de gigantische raam- partij op het noorden, zoals het ook hoort in een atelier. Op deze manier komt er zo min mogelijk direct zonlicht binnen.
De donkere, hoge lambrisering van hout en het donkere houten plafond van het atelier heeft Thomas wijselijk intact gelaten, maar hij heeft wel op de hele benedenverdieping de originele houten vloeren vervangen door grote Jura Grau Blau-tegels. Die zijn praktischer en ook moderner.
‘En ik wilde ook graag vloerverwarming,’ verklaart hij. Met zijn voorliefde voor prachtige meubels, kunst, keramiek en interieur in het algemeen kon Thomas de kans om het huis van Carl Locher over te nemen en te redden natuurlijk niet voorbij laten gaan.
Mix van nieuw en oud
‘Het is helaas verschrikkelijk verslavend om in te richten, en zodra ik er weer vierkante meters bij krijg, vul ik ze op. Ik moet mezelf er echt aan herinneren dat het ook oké is om hier en daar wat lucht te hebben. Dat meubels en kunstwerken mooier worden als je ze van een afstandje kunt bekijken. Maar als je er zo gek op bent als ik, dan kun je er niet genoeg van hebben.
Wat ik met meubels en kunst heb, hebben sommige mannen met horloges. En veel vrouwen hebben dat met schoenen.Alsikietsmooiszie,moetikhetgewoonkopen.’
Thomas heeft zijn huis niet volgehangen met werk van de Skagenschilders en ook niet met traditionele zeegezichten.
Wel met abstracte kunst van onder meer Absalon Kirkeby, Søren Hagen en Albert Bertelsen. Ook komt er overal keramiek terug van Arne Bang, Axel Salto en Eva Brandt, plus houten, bronzen en ijzeren sculpturen van onder meer Ask Emil Skovgaard en Bernhard Lipsøe – op sok- kels, op de schouw en op salon- en eettafels.
Kleurenpalet past bij de rustige kleuren van de natuur
‘Ik heb geprobeerd om het hier lichter en overzichtelijker te houden. Wat speelser en met wat meer moderne meubels dan ik normaal in mijn interieur gebruik. Wat de kunst betreft, heb ik ook oud met nieuw gemixt en hierdoor ont- staat een interessant spanningsveld.
Mijn laatste aankoop, een klein stilleven van Vilhelm Lundstrøm, contrasteert bijvoorbeeld scherp met het moderne werk van Søren Hagen dat in de hal hangt,’ zegt Thomas. Veel mensen zouden alles op alles hebben gezet om een of meer werken van Carl Locher in handen te krijgen, maar Thomas niet.
‘Neem nou Ask Emil Skovgaard. Hij maakt waanzinnig mooie meubels. Het is pure meubelkunst met ongelooflijk veel details.
De gebogen vormen verwijzen naar de periode vlak voor de moderne Deense klassiekers en architecten als Frits Henningsen en Ole Wanscher. Maar zijn kunstwerken zijn nog unieker, en toen we bij Klassik zijn meubels showden – een deel hebben we verkocht aan rijke Amerikanen – kwam hij ook met een paar kunstwerken.
Ik heb er direct drie gekocht, en twee daarvan heb ik hier mee naartoe genomen. Ze passen gewoon hier. De haven, de zee, de kleuren, de natuur en de maritieme sfeer. De vormen- taal mag best wel de aandacht trekken, als de kleuren dan maar niet alle kanten op schieten, want dat wordt me te rommelig,’ aldus Thomas.
Het kleurenpalet is dan ook rustig en monochroom. Het is ook wat somber, maar dat past mooi bij de kleuren van de natuur. Zoals van het zand, de aarde, de zandhaver en de zee op een grijze dag – en die heb je veel in Denemarken
