Kijk binnen in een huis met een superhoog plafond!

Unieke oplossing

‘Ik vind het best belangrijk dat het uniek is. Beroepsdeformatie,’ glimlacht architect, interieurontwerper en meubeldesigner Nikki Butenschøn.

Toen hij in zijn appartement trok, was dat een buitenkans om speciale oplossingen te zoeken. En om ‘knippen en plakken’ te vermijden.

‘Je kunt verveeld raken als je te veel van hetzelfde ziet. Thuis moet ik wat slimmer en handiger te werk gaan,’ vindt hij.

We zitten in een traditioneel laat-19e-eeuws stadshuis, maar bij Nikki thuis is het allemaal verre van traditioneel. Het eerste wat we zien in de hal is een zelfontworpen trap, waarvan de onderste helft dicht is en volledig uit douglashout bestaat, terwijl de bovenste helft een open en luchtige stalen constructie is met drie treden. En door het slaapkamerraam valt er via de matglazen panelen ook daglicht in het trappenhuis.

De keuken en het eetgedeelte zijn van hetzelfde hoge niveau – in meters tot het plafond welteverstaan. Wat Nikki achterliet in vierkante meters heeft hij er in kubieke meters voor teruggekregen. Het plafond is ongeveer 8 meter hoog, en het bovenraam versterkt het ruimtelijke karakter. Zulke kwaliteiten vind je niet in de hedendaagse woningbouw, vindt Nikki.

‘Ik wil niet wonen in betonnen nieuwbouw met 2,4 meter tot het plafond en een garage in de kelder.’

Binnenjungle

Openheid nodigt uit om omhoog te kijken. Langs de gepleisterde open haard bijvoorbeeld, waar wat vreemde koorden in de hoek bungelen. Het zijn luchtwortels van de monstera die op de verdieping boven is ontploft. Nikki heeft daar een oase gecreëerd, een hele verzameling van tropisch chlorofyl. Hijzelf is niet de enige die van dakramen houdt.

Onze blik dwaalt verder, tot we even met onze ogen moeten knipperen.

Zwevend keukenblad

Er steekt een werkblad uit het keukeneiland. De bovenkant zweeft zonder steunpoten boven de vloer. Wat is dit voor gezichtsbedrog? Maar ook deze oplossing kent een natuurlijke verklaring. Het werkblad rust op een stalen frame dat een meter doorloopt in het frame van het kookeiland, en dit is met bouten aan de vloer bevestigd.

Om alle zelfbedachte oplossingen en de dubbele plafondhoogte te realiseren, was het het eenvoudigst om van nul af aan te beginnen. Dus Nikki had een appartement gekozen waar hij zijn gang kon gaan. Als een jager die de ingewanden uit een zelfgeschoten dier rukt, stortte hij zich op de muren en plafonds. Dat was hard werken.

‘Ik heb alles afgebroken! Tot op de stenen muur. Ik was niet van plan om zo grondig te werk te gaan, maar alles was zo scheef en rokerig.’

Lang proces

Nikki verbouwde het appartement in fases over meerdere jaren, terwijl hij bivakkeerde in een kamer op zolder. Nu is hij klaar – en hopelijk voor- goed. Voorlopig gaat hij althans niet voor de lol verbouwen.
‘Ik heb geprobeerd tijdloos te zijn en de meest hedendaagse elementen te vermijden. Alles wat trendy is, raakt ook weer een keer uit.

Daarom is het van het grootste belang te zorgen voor goede materiaalkeuzes. Ik zou nu waarschijnlijk niet meer voor zeshoekige tegels kiezen. Zes jaar geleden waren ze in en vond ik het een slimme keuze. Maar toen werden ze erg trendy, wat me irriteerde. Gelukkig is de olijfkleur vrij mild, en de voeg heeft dezelfde kleur als de tegel, dus het geheel schreeuwt niet in je gezicht.’

Nikki lijkt trots op wat hij bereikt heeft. Maar hij zal nooit beweren dat alles perfect is.

‘O, nee, lang niet. Het is een beetje geven en nemen. Als je bijvoorbeeld daglicht in het trappenhuis wilt, moet je ook accepteren dat er licht aan de andere kant het huis binnenkomt. Daardoor moet ik in de zomermaanden een slaapmasker dragen. Een nogal eigenaardig gevolg.’