In zijn werk voor een aantal Deense designmerken leeft Michael Schmidt van het vertellen van verhalen. Ook in zijn huis in Kopenhagen vertelt hij verhalen. Toen Michael het appartement in de wijk Nørrebro kocht, moest het helemaal worden opgeknapt. Dat gaf hem de mogelijkheid om het opnieuw in te delen. En kleuren waren hierbij misschien wel zijn belangrijkste instrument. Samen met het Deense bedrijf File Under Pop bedacht Michael een kleurconcept, waarin elke kamer zijn eigen karakter, zijn eigen expressie, zijn eigen gevoel en zijn eigen geschiedenis heeft.
De gele kamer, die Michael ook wel de polaroidkamer noemt, is de centrale ruimte van het appartement, met daarin de keuken en eetkamer. Hier word je als vanzelf naartoe getrokken, omdat je hier het meeste daglicht hebt en toegang tot een klein balkon. De gele kleurschakeringen creëren een bijzondere, warme sfeer die je automatisch vrolijk maakt. Daarnaast heeft de ruimte iets nostalgisch en hypermoderns tegelijk.
Michael heeft voor een eikenhouten keuken van Reform gekozen om de warme sfeer in de ruimte te benadrukken, maar ook omdat een eiken keuken tijdloos is en overeind blijft als de omgeving weer verandert qua kleur en stijl.
Vanuit de gele kamer kom je in de grote woonkamer, het creatieve centrum van het appartement. Hier klinkt muziek – van de vleugel in de hoek en uit het Sonos-systeem, dat in alle kamers van het huis geïnstalleerd is en zo een extra zintuiglijk element aan de reis door het huis toevoegt. De kleuren zijn ingegeven door het Bauhaus en zijn gebruik van primaire kleuren. Het plafond kreeg een lichte tint oudgroen, de muren hebben een groenige gloed die wordt versterkt door het licht dat door de lichtgroene vitrage naar binnen valt. Dit alles krijgt tegenspel van blauwe, rode en zwarte accenten. De Bauhaus-beweging nodigde uit tot spelen, creativiteit en openstaan voor je omgeving, en deze creatieve kamer heeft hetzelfde doel. De ruimte is gevuld met kunstwerken, met elk hun eigen verhaal, en designiconen die allemaal refereren aan een bepaald tijdperk en verhaal en een bepaalde cultuur. Op het snijvlak van al die tegengestelde elementen ontstaat een spannende dialoog, die de kamer een dynamische en stimulerende sfeer geeft.
Een groot, rood knipkunstwerk van Mathias Malling Mortensen is gecombineerd met lamp Wire van Verner Panton, de Swan Chair van Arne Jacobsen, salontafel PK61 van Poul Kjærholm, glaskunst van Helle Mardahl en lamp VV Cinquanta Suspension van Vittoriano Viganò. Elk object is op zijn eigen manier een icoon van een bepaalde tijd en cultuur, en de manier waarop ze hier zijn samengebracht, stimuleert de geest.
In het verlengde van de grote woonkamer ligt een kleiner woonvertrek, waar de kleuren wat minder uitgesproken zijn. Hier heeft Michael geprobeerd een knusse plek te creëren voor bezinning. Als hij wil lezen of televisiekijken, gaat hij ook hiernaartoe.
in de kleine tv-kamer zijn de kleuren rustiger gehouden dan in de rest van het huis, omdat deze ruimte bedoeld is als plek voor bezinning. Hier ga je naartoe als je wilt ontspannen met een mooie film of een goed boek. Het object dat lijkt op een kunstwerk op een schildersezel is de tv The Frame van Samsung. Als hij uitstaat, kun je een afbeelding kiezen uit een grote catalogus, zodat het scherm op een foto of schilderij lijkt. Vloerlamp Akari is een ontwerp van Isamu Noguchi voor Vitra, de bank is van Sofacompany.
In de slaapkamer geven koele blauwtinten het gevoel dat je wordt opgeslokt door de hemel en de zee. Er zijn geen kunstwerken of elementen die de rust, die zo gewenst is in een slaapkamer, verstoren. De enige decoratieve elementen zijn de sculpturale lamp van rijstpapier van Isamu Noguchi. Het gebruik van tegels als wandbekleding in de slaapkamer is apart, maar past wel bij Michaels missie om ruimtes te creëren waarin mensen verrast worden door wat ze zien, doorvragen en zich verwonderen.
