Mathias Mentze staat ons glimlachend op te wachten in het trappenhuis van het appartementengebouw waar hij woont, in de wijk Christianshavn in Kopenhagen. We zijn nog niet binnen of hij begint al te vertellen: dat het gebouw uit 1733 van oorsprong een graanpakhuis was en in de jaren 1970 is gerestaureerd en omgebouwd tot appartementen. Hij wijst aan hoe je de geschiedenis terugziet in de materialen en de vormentaal. Eenmaal in zijn appartement vertelt hij verder over het uitzicht op de oude straten Strandgade en Sankt Annæ Gade.
Het is duidelijk dat Matthias belezen is en zich interesseert voor geschiedenis, kunst en cultuur. Hij rijgt de leuke anekdotes, verwijzingen en observaties aan elkaar. Zo gaat hij ook te werk met het inrichten van ruimtes, waarbij hij elementen met elkaar verbindt in een netwerk van zintuiglijke indrukken en betekenissen.
"Ik ben nooit een traditionele architect geweest, maar heb altijd meer aan de kunstzinnige kant van het spectrum gezeten. Een van mijn docenten op de architectuuropleiding, de landschapsarchitect Steen Høyer, was een rolmodel voor mij. Hij zag ruimte als iets wat is opgetrokken tussen een aantal punten. Dat kunnen fysieke punten zijn, zoals een boom, een glooiende heuvel, een bank, tafel of muur, maar ook de cognitieve lagen van context, geschiedenis en relaties die zich overal aan verbinden," legt Mathias uit.
Mathias’ benadering van interieur, design en ruimte komt ook tot uitdrukking in zijn eigen huis, dat bol staat van de verhalen. Van het gebouw zelf, dat getuigt van een architectonische stijl uit 1733 en uit 1970, tot elk meubel, voorwerp en kunstwerk. Alles lijkt meerdere informatielagen te bevatten, van de materialen, het handwerk, de oorspronkelijke context en de persoonlijke relatie met het leven van Mathias en Alexander tot de manier waarop ze zijn gecombineerd. Hoewel het appartement kleiner oogt dan de officiële 75 m², ervaar je al snel dat er een grote binnenwereld schuilgaat in de fysiek bescheiden ruimte. ◆
